Kabanata 3

"Hindi na babalik?" Hindi makapaniwalang ulit ni Francis na nanlalaki ang mata habang nakanganga kay Hayden. Dahil sa gulat sa mga sinabi ni Hayden, instinctive niyang itinanong, "Saan ka pupunta?" Cool na sagot ni Hayden, "Duda ako na kung ano ang iyong negosyo pagkatapos kong umalis." Lahat ng nasa hapag kainan ay napalingon kay Hayden na hindi makapaniwala, halos lumuwa ang kanilang mga mata sa kanilang mga ulo. Saglit silang nag-isip kung mali ba ang narinig nila sa kanya. "N-Naririnig mo ba ang sarili mo?" Kumalas si Francis, nanigas sa kinauupuan. Sa susunod na segundo, napuno siya ng galit, at nakita niya ang pula lamang ng isang pin-drop na katahimikan na bumaba sa silid-kainan. Binasag ni Charlotte ang kanyang katahimikan at inilunsad sa isang mahabang panahon na lecture, ang kanyang mukha ay ang larawan ng pagmamataas. "Huwag kumilos dahil galit ka, Hayden. Nagkamali ka, kaya pag-aralan mo ito at humingi ng tawad. Hindi mo kailangang magbanta na iiwan mo ang pamilya para lang ma-sprit tayo. "Ang iyong ama ay nasa puso mo ang pinakamabuting interes mo at hindi ka karapat-dapat na masaktan sa ganitong paraan. Humingi ka ng tawad sa kanya ngayon din. Pamilya kami, at patatawarin ka niya sa pagsasalita nang wala sa sarili." Binato niya si Hayden ng salitang "pamilya", ngunit parang punyal na nakalagay sa puso niya, handang gumuhit ng dugo. Ngumisi si Hayden, mapanlait ang tingin. "Pamilya, ha? Napaka ironic! Kailan mo ba ako tinatrato bilang bahagi ng pamilya?" Mas alam niya kaysa kanino pa kung paano niya ginugol ang kanyang buhay sa paninirahan ng Sterling. Hindi siya kasama sa bahay na ito. Ito ay hindi kailanman nadama tulad ng bahay, o mas tumpak, ito ay hindi kailanman naging kanyang tahanan. Galit na galit si Lily habang sumingit, "Sobrang napaka ungrateful mo! Bakit ka namin ibabalik kung hindi ka namin nakita bilang pamilya? "Binigyan ka namin ng bubong at tatlong pagkain sa isang araw, ngunit inaakusahan mo kaming minamaltrato ka. Paano mo nasabi ang ganoong bagay?" Pinandilatan niya ito, nag-aalab ang pagsisisi sa kanyang mga mata. "Kung gusto mong umalis dahil nahihiya ka na nalaman namin ang iyong mga katakut-takot na ugali, maaari mo ring iligtas ang iyong sarili sa gulo. Sa kaduda-dudang pagpapalaki mo, hindi kataka-taka na napakahilig mo sa kasamaan. "Patawarin ka namin kung magsisikap ka na magbukas ng bagong dahon," kaswal na sambit ni Julia, katulad ng kung paano ang isang mataas at makapangyarihang superyor ay gumawa ng walang anu-anong komento tungkol sa kanilang mga nasasakupan. Mula nang pumasok bilang acting CEO, si Julia ay lumaki na sa isang level-headed at mature na babae. Pinuri siya ng lahat sa paraan ng pagdadala niya sa sarili at sa kanyang mga iniisip, at kilala siya bilang pagmamalaki ng pamilyang Sterling. Sa kasalukuyan, hindi sineseryoso ng mga Sterling ang deklarasyon ni Hayden na iwan ang pamilya at sinubukan lamang na pilitin ang paghingi ng tawad sa kanya. Akala nila ay mapagbigay sila. Kung tutuusin, nag-alinlangan silang gagawin niya ang kanyang pagbabanta at aalis. Ang mga Sterling ay mayaman at nagpatakbo ng isang matagumpay na negosyo. Nagkaroon sila ng impluwensya, kapangyarihan, at kahanga-hangang yaman ng pamilya. Walang dahilan si Hayden na iwan ang kanilang mayamang pamilya, hindi kapag hindi mabilang na tao ang pumatay upang maging bahagi ng sambahayan ng Sterling. Ang ilan ay magiging kasing baba ng pagiging isang manggagawa sa ilalim ng antas. "Sa tingin ko nagkakamali ka," sabi ni Hayden na may mapait na tawa. "Hindi ito isang negosasyon. Sinasabi ko lang sa’yo ang desisyon mo." Kawalang-paniwala ang bumalot sa silid habang ang lahat ay natahimik sa kanyang mga sinabi. Ngunit, ang kanilang pagkabigla ay mabilis na napalitan ng galit. Hindi pa siya nakikipag-ayos sa kanila, aniya. Sino ang nagbigay sa kanya ng lakas ng loob para pagsalitaan sila ng ganito? Si Morgan lang ang mukhang tuwang-tuwa, at bigla siyang naisipang palalain ang sitwasyon. "Hayden, huwag kang magalit. Alam kong kasalanan ko ang lahat. Hinding-hindi kita dapat tinawagan dahil sa pagsilip mo kay Lily habang nagsa-shower siya o sa pagnanakaw ng kanyang bra. "Siguro hindi na muna ako dapat narito. Aalis na ako, bago pa ako magkamali!" Tumayo si Morgan at aalis na, ngunit ang lahat ng nasa mesa ay mabilis na tumayo sa kanilang mga paa sa takot na tila pinipigilan siya. "Morgan, hindi ka pwedeng umalis! Ano ang gagawin ko kung aalis ka? Mahigit isang dekada na kitang pinalaki. Para kang laman at dugo ko, at ikaw ang buo kong layunin sa buhay! Huwag kang pumunta. . nakikiusap ako sayo!" Pagmamakaawa ni Charlotte, nangingilid ang mga luha sa kanyang mga mata. Niyakap niya si Morgan, niyakap siya ng mahigpit sa takot na mawala siya. Hindi napigilan ni Hayden na mapangiti sa melodrama. Napansin niya ang reaksyon ng pamilya sa pagkakataong ito at nginisian. Nakakatuwa kung paano sila mas natatakot na mawala ang kanilang ampon kaysa sa kanilang biyolohikal. Naputol ang paghinga ni Lily habang mabilis ang kabog ng dibdib niya, "Sobra ka na, Hayden! Halimaw ka ba? Bakit mo gagawin ito kay Morgan kung wala naman siyang ginawang mali? "Maaaring ampon siya, pero palagi siyang naging isa sa atin. Pamilya siya, pero ang masasamang ugali mo ang nagtutulak sa kanya palayo! Kahit kailan hindi kita napagtanto na maging ganito kalupit!" Itinuro niya si Hayden, nagngangalit ang kanyang mga ngipin habang nagbubuga ng mga makamandag na salita, hindi iyon nagpapagaan ng kanyang galit. Parehong nagalit si Julia habang siya ay tumayo at pumutol, "Sobra ka na talaga. Paano ka naging barbaric? Inilagay mo ba sa kanya ang buong bagay na ito para mapaalis mo si Morgan sa bahay? "Siya ay walang iba kundi mabait sa iyo, at ganito ang pakikitungo mo sa kanya?" "Tingnan mo kung ano ang ginawa mo?" Tumahol si Francis, paikot-ikot sa dining room na para bang inaalis ang galit na namumuo sa kanya. Sa wakas ay huminto siya at tinuro si Hayden, na umaatungal, "Nabaligtad mo ang bahay na ito! Dahil sa iyo kaya kami nagkakagulo! Hindi mo naisip ang aming kapakanan. "Ano ang gagawin mo sa amin? Humingi ng tawad sa amin ngayon din! Ito na ang iyong huling pagkakataon para ipaliwanag ang iyong sarili!" Sa ilang sandali, tanging galit at kawalang-paniwala ang napuno sa dining room. Ang hangin ay kumaluskos sa pag-igting, at ang silid ay lumakas. Si Hayden ay maaaring magmukhang walang awa sa labas, ngunit ang kapaitan at pagkabigo ay lumundag sa loob niya. Walang nagbago sa pamilyang Sterling na mahal pa rin si Morgan na parang sa kanila. Si Hayden ay tumingin kay Morgan ng may yelo at may poot. Ito ang lalaking sumira sa kanyang buhay. Nakaramdam si Morgan ng lamig sa kanyang gulugod. Hindi siya natakot kay Hayden at saglit na inisip kung hihingi ba ang huli ng tawad sa kanya. Kung iyon ang kaso, ang insidenteng ito ay sasabog. Ngunit hindi kinaya ni Morgan ang ideya nito. Hindi niya hahayaang matapos ang mga bagay sa simpleng paghingi ng tawad mula kay Hayden. Bakit kailangan niyang isuko ang kanyang pamilya at ang kanyang bahagi ng kayamanan? Sa isang kalabog. Napaluhod si Morgan at nagpatirapa sa harap ni Hayden. "Kasalanan ko lahat ito! Wala itong kinalaman kay Hayden! "Nandito kasi ako kaya hindi masaya si Hayden sa pamilyang ito. Aalis ako at ibibigay ko sa kanya ang gusto niya. Aalis na ako ngayon din!" Umalingawngaw ang hikbi niya sa tahimik na dining room. Nang iangat ni Morgan ang kanyang ulo, ang kanyang mga mata ay puno ng pula, at ang mga luha ay kumapit sa kanyang mga pilikmata. Siya ay humahagulgol at humihikbi habang pasulyap-sulyap sa pamilya, nag-aatubiling makipaghiwalay sa kanila. Para siyang isang malaking sakripisyo. Nang makatayo na siya ay tumalikod na siya para umalis. Sabay-sabay, ang lahat ay sumambulat sa naalarmang iyak habang sila ay sumugod upang pigilan si Morgan. Ang ilan ay humila sa kanya pabalik habang ang iba ay pumutol sa kanyang paraan, natatakot na siya ay umalis. "Bastos ka! Wag ka ngang tumayo dyan! Lumuhod ka at humingi ng tawad! Bakit kailangan parusahan si Morgan sa mga kasalanan mo?" Ngumisi si Francis, apoplectic.