Kabanata 16 Nais ni Henry Lancaster Manirahan Kasama Siya

Matapos ang isang abalang araw sa kumpanya, pagod na pagod si Yvonne na kahit na pagtaas ng kanyang mga braso ay di magawa at humiga kaagad siya pag-uwi. Hindi nagtagal pagkatapos nito, ang pinto ng kwarto ay bumukas. Humakbang sa carpet si Henry at pumasok sa kwarto. Salamat sa lampara sa kalye sa labas ng bintana, nakikita niya si Yvonne na natutulog sa kama. Binagalan niya ang kilos at gumapang sa gilid ng kama. Ang kumot ay nakapatong kay Yvonne, at ang kanyang mga damit ay nalukot dahil sa kanyang pustura sa pagtulog. Tila hindi sinuot ni Yvonne ang mga damit na inihanda ni Sue para sa kanya. Dahil sa kanyang hitsura, marahil ay hindi bagay sa kanya ang mga damit na iyon, gaano man kamahal ito. Samakatuwid, mas bagay sa kanya ang mga mas simpleng mga damit. Napatingin si Henry sa taong nakahiga sa kama na may bahid ng pagkasuklam sa mga mata. "Mmm ..." Ang mukha ni Henry ay bahagyang kumunot sa biglaang paggalaw at hindi sinasadyang umatras ng ilang hakbang. Umikot lang pala si Yvonne. Hinila niya ang kwelyo ng kanyang shirt para bumukas, marahil mula sa kakulangan sa ginhawa ng pagtulog sa office clothes niya. Binaliktad ulit ni Yvonne ang kanyang katawan at ipinasok ang kanyang kamay sa loob ng kanyang damit. Pagkatapos ng ilang sandali ng pagkapa-kapa, tinanggal niya ang kanyang bra. Pagkatapos ay may ginhawa sa kanyang mukha. Nagbago siya sa isang mas nakakaluwag na pustura at nagpatuloy sa pagtulog. Bumagsak ang nagbabaga na tingin ni Henry sa katawan ng babae. Mas komportable ang pakiramdam ni Yvonne matapos alisin ang kanyang bra. Humiga muna siya sandali, saka naisipang bumangon para maligo. Hindi niya inaasahan na makita ang isang taong nakatayo sa tabi ng kanyang kama pagkabukas ng kanyang mga mata. "AHHH!" Napasigaw siya sa gulat at halos mahulog sa kama. "Bakit ka sumisigaw?" Nakasimangot si Henry sa kanya at inalis din ang butones ang kanyang shirt sa inis. "W-Wala...Nagtataka lang ako kung bakit ka nandito." Nakahinga si Yvonne nang magaan pagkatapos marinig na si Henry iyon, pero napakabilis na tumingin muli sa kanya sa hinala. "Bakit hindi ba ako pwede dito?" Naging mas madilim ang ekspresyon ng mukha niya. “Yvonne Frey. Tandaan mo na kasal na tayo. Itinuturing mo ba ang sarili mo na single at walang asawa dahil bihira akong umuwi sa mga nakaraang taon?" "Hindi, hindi naman." Napagtanto ni Yvonne na may sinabi siyang mali ulit at mabilis na naupo para ipaliwanag ang sarili. "Hindi ko alam na babalik ka ngayong gabi. Sasabihin ko kay Sue na ihanda ang guest room!" "Guest room? Bakit kailangan kong matulog sa guest room? Ako ba ang bisita dito?" "Hindi, hindi iyon ang ibig kong sabihin!" Mabilis na bumangon si Yvonne, pagkatapos ay maingat na nagtanong habang nakatingala sa kanyang nagdidilim na mukha, "M-Matutulog ka dito kasama ko ngayong gabi?" "Hindi ba pwede?" Ang ekspresyon ng kanyang mukha ay lalong nagpagalit dito. Hindi ata talaga namalayan ng babaeng ito na siya ay may asawa na, parang di rin niya kinikilala si Henry bilang asawa niya. Kung hindi man, bakit siya magugulat sa kanyang pagdating? Sa nagdaang tatlong taon, hindi pa niya alintana ang mga bagay na ito. Ngayon na naisip niya ito, hindi niya alam kung anong layunin kung bakit kinasal sa kanya ang babaeng ito! "Siyempre pwede, pero…" Nilaro ni Yvonne ang kanyang mga daliri. “Bakit ka matutulog sa tabi ko ngayong gabi? Nakainom ka ba ng marami?" "Mukha ba akong masyadong nakainom?" Pinanliitan ng mata ni Henry. "Kung gayon bakit hindi mo tingnan ang iyong sarili ngayon?" "Ako?" Natigilan sandali si Yvonne, saka mabilis na tumingin sa sarili at gulat na gulat na hinawakan ang kanyang kwelyo. "A… A…" Namula siya at hindi nakapagsalita. Malamig na tinitigan siya ni Henry at hindi nag-abala na itago ang nakakatawang tono sa kanyang boses. "Hindi mo kakahubad mo lang ng bra mo ngayon lang? Bakit mo tinatakpan yan ngayon?" "Akala ko kasi ako lang ang nandito!" Dali-daling kinuha ni Yvonne ang bra sa lupa at itinago sa likuran niya. Hinimas ni Henry ang kanyang labi. "Kahit na nag-iisa ka, kailangan mo pa ring bigyang-pansin ang imahe mo bilang Mrs. Lancaster. Huwag mo ipahiya ang pamilya Lancaster o gumawa ng kalokohan!" "Naiintindihan ko." Nakabitin ang ulo ni Yvonne sa hiya. "Hindi ko na uulitin sa susunod," she mumbled. Malamig na ngumisi si Henry at hinayaan na siya. Hinubad niya ang coat at pumunta sa sofa. Sinulyapan siya ni Yvonne ng ilang mga tingin, saka huminga ng maluwag bago pumasok sa banyo. Nagbabad sa bathtub, tinakpan niya ng mga kamay ang kanyang mukha. Ang puso niya ay puno ng kaba at pag-asa. Wala siyang ideya kung ano ang pumapasok sa isipan ni Henry. Siya ay hindi lamang kusang-loob na bumalik para manirahan kasama siya nang biglaan, pero nais pa niyang ibahagi ang kwarto sa kanya! ‘DI kaya sa wakas ay napagpasyahan niya na maging asawa ni Yvonne nang totoo?