Kabanata 10

Umuwi si Chandler para mag-impake ng ilang simpleng bagahe at naghanda na gugulin siya sa susunod na anim na araw sa kumpanya. Pagkalipas ng dalawang araw sa lunch break, biglang nakatanggap ng tawag si Chandler mula kay Howard. "Howard, busy ako ngayon. I don't have time to chat with you." Medyo nainis si Chandler. Ang gawain sa badyet ay mas kumplikado kaysa sa naisip niya. "I know you're busy and dare not disturb you. Ilang araw na akong nasa business trip at dinalhan kita ng maliit na regalo. Bakit hindi mo ako bigyan ng favor na bumaba at kunin ito?" Maingat na sabi ni Howard. Matapos ang huling pagkakataon, naging magkaibigan sila ni Chandler sa Facebook. Masayang nag-uusap ang dalawa. Marami silang magkaparehong wika, kaya nanatili silang nakikipag-ugnayan. Nang marinig ito, naantig si Chandler. Naalala niya pa rin siya kahit na naglalakbay siya para sa negosyo. Tumingin si Chandler sa kanyang relo at naisip, "Anyway, this short period of time won't hurt." Kaya humarap siya sa telepono at sinabing, "Sandali lang, bababa na ako." Pagkalabas na pagkalabas niya ng gusali, nakita ni Chandler si Howard na may hawak na isang maliit na kahon na may ribbon na kulay rosas, na nakangiti sa kanya. "Bagamat mahalaga ang trabaho, mas mahalaga ang iyong kalusugan. Huwag kang masyadong mapagod." Tumingin si Howard sa haggard na si Chandler at sinabing. "Nakuha ko na." Sandaling sumakit ang mga mata ni Chandler. Ilang araw na siyang nananatili sa kumpanya, walang masyadong nagmamalasakit sa kanya. "Para sayo yan." Inilagay ni Howard ang maliit na kahon sa kamay ni Chandler, mukhang nahihiya. Obviously, hindi siya beterano sa mga relasyon. Nilingon ni Chandler ang kanyang ulo at tumingin sa ilang hanay ng mga bangko para sa pagpapahinga sa hindi kalayuan. She pointed at them and said with a smile, "Ilang minuto pa bago tayo magsimulang magtrabaho. Bakit hindi mo ako i-chat kahit saglit?" "Oo naman." Tuwang-tuwa si Howard. "Pagod na pagod ka siguro sa business trip, 'no?" Hindi mahanap ni Chandler ang anumang mga paksa. Pakiramdam niya ay medyo walang puso na paalisin siya kaagad pagdating niya. "Hindi naman. Nag-lecture lang ako at nag-enjoy nga pala sa scenery." Medyo maingat na ngumiti si Howard. Habang nag-uusap sila, tumingala si Chandler at biglang may nakitang figure na naka-black suit na nakatayo sa di kalayuan. Mukha namang cool ang lalaki habang nasa bulsa ang dalawang kamay. Napangisi siya nang makita ang mga mata ni Chandler. Tapos, tumalikod na siya at umalis. Hindi napigilan ni Chandler ang magmura sa kanyang puso, "Damn it, he always comes and go like a ghost every day. I can't believe na nahuli ako sa kanya kahit nitong ilang minuto sa labas." "Kilala mo ba ang taong iyon?" Sinundan ni Howard ng tingin si Chandler at nakita si Michael. "Kilala ko siya kahit naging abo na siya!" Sumagot si Chandler sa pamamagitan ng pagngangalit ng mga ngipin. "Sino siya?" Curious na tanong ni Howard. "Isang kapitalista na nagsasamantala sa akin." sagot ni Chandler. "Amo mo?" Nagtaas ng kilay si Howard. Tumango si Chandler at tumingin sa kanyang relo. Pagkatapos ay bumangon siya at sinabing, "Kailangan kong bumalik at hayaan ang kapitalista na patuloy akong pagsamantalahan." Pagkatapos maglakad ng ilang hakbang, bigla siyang lumingon kay Howard at sinabing may matingkad na ngiti, "Salamat sa seafood mo." Tumingin si Howard sa likod ni Chandler at ngumiti nang husto. Sa oras na ito, abala ang elevator. Tumayo si Chandler sa gitna ng maraming tao at naghintay ng elevator. Bigla siyang nakarinig ng pamilyar na boses ng lalaki. "Hindi nakakagulat na ang mga tao ay nagkakamali sa trabaho. Lahat ba ng babaeng empleyado sa departamento ng pananalapi ay kumukuha ng lahat ng pagkakataon na mayroon sila upang makipag-date sa mga lalaki, tulad ng ginagawa mo?" Tumingala si Chandler at nakita si Michael na nakatayo sa harapan niya. Si Chandler, na kagagaling lang sa kanya, ay namula at nagalit din, malamig niyang sinabi, "President Guan, kinakatawan ko lang ang sarili ko. Please don't judge all the other people by me!" Malamig na sinulyapan ni Michael ang mukha ni Chandler at napangisi, "I think you don't have to waste your energy. You can't finish the budget before Monday." Ang kanyang pagmamataas at paghamak ay ikinagalit ni Chandler, at ang kanyang dibdib ay napuno ng galit. Then, she raised her chin and said to Michael, "Don't worry, President Guan. Tatapusin ko talaga 'to before Monday!" Pagkatapos noon, naglakad siya patungo sa safety exit na naka-high heels. Mas gugustuhin niyang umakyat sa hagdan kaysa sumakay ng elevator kasama ang masamang kapitalista.