Kabanata 16

Nagdilim ang mga mata ni Kevin at tumibok ang kanyang lalamunan. Napalunok siya ng kaba at nagkunwaring wala siyang nakita. Ngunit ang katawan ni Karen ay napakawalang patawad. Inikot niya ang katawan niya at inabot ang hawak sa bewang niya. Isinandal niya ang ulo sa dibdib nito at bumuntong hininga. Si Kevin ay isang normal na tao. Kung nagpatuloy siya sa ganito, hindi niya magagarantiya na mapipigilan pa niya ang kanyang pagnanasa. Kaya, bago mawalan ng kontrol ang mga bagay-bagay, huminga siya ng malalim, kumuha ng bath towel para balutin siya, at saka dinala siya pabalik sa silid. Tinakpan ni Kevin ang kumot para kay Karen, kumuha ng robe, at isinuot sa kanya. Nang tingnan ang namumula na mukha ni Karen ay mas lalong nagdilim ang kanyang mga mata. Ang kanyang male hormones ay sumisigaw ng ligaw sa kanyang katawan. Huminga ulit ng malalim si Kevin at agad na tumalikod para maligo ng malamig sa banyo. Pagkatapos niyang magshower ay bumalik na si Kevin sa kwarto. Si Karen, na nakahiga sa kama, ay sinipa ang kubrekama mula sa kama at nakahiga nang walang kapantay. Halos isang buwan na ang nakakalipas mula nang nilagdaan nila ang liham ng kasunduan sa kasal. Tuwing wala siya sa business trip, pareho silang natutulog. Palaging napaka-ladylike ni Karen at maayos na kumilos kahit gabi. Ngunit ngayon, pagkatapos ng inuman, ipinakita niya ang kanyang tunay na kulay. Lumapit siya para kunin ang kubrekama at muling tinakpan. Biglang tumalikod si Karen at muling sinipa ang kubrekama. Sila ay matatagpuan sa timog. Bagama't hindi masyadong malamig ang panahon, ito ang tabing dagat. Malakas ang hangin sa gabi, kaya giniginaw siya kung patuloy siyang mag-iikot ng ganito. Umiling si Kevin at kailangang humiga sa kama. Niyakap siya nito habang tinatakpan ng kubrekama. Nilapitan niya ang pinagmumulan ng init sa pamamagitan ng instinct at bumulusok sa mga bisig nito. Lalo siyang lumubog sa yakap nito at sa wakas ay naging mas masunurin. ...... Nang magising si Karen, araw na. Nang imulat niya ang kanyang mga mata, bigla siyang tumingin sa bintana. Sa hindi inaasahang pagkakataon, hindi niya nakita si Kevin sa pagkakataong ito. Karaniwan sa mga oras na ito, nakikita niya si Kevin na nakaupo sa tabi ng bintana at nagbabasa ng diyaryo nang imulat niya ang kanyang mga mata. Hindi siya sanay na hindi siya nakikita ngayon. Tumalikod siya at kinuha ang telepono. Nakita niya na ang telepono ay inilipat sa flight mode, ang oras ay nagpakita ng 12:23. Nangangahulugan iyon na natulog siya hanggang tanghali at tuluyang na-miss ang sesyon ng pagsasanay ng departamento sa umaga. Bigla siyang umupo, tumalon mula sa kama, at nagmamadaling pumunta sa banyo. Gayunpaman, sa sandaling makapasok siya sa banyo, bigla siyang huminto. Naalala lang niya na nasa hot spring kagabi, at ngayon ay nakasuot na siya ng robe, ngunit walang nasa ilalim ng roba. Ibig sabihin, nakatulog siya sa hot spring kagabi. At si Kevin na ang naghatid sa kanya pabalik sa kwarto at tinulungan siyang magpalit ng damit. Mabilis na hinila ni Karen ang kwelyo niya at tinignan ang sarili. Nang makita niyang maayos na siya, hindi niya napigilang makahinga ng maluwag. Gayunpaman, bago niya natapos ang kanyang pagbuntong-hininga, huminga siya ng malalim. Iniisip kung paano siya nakitang hubo't hubad ni Kevin, at nang walang alam tungkol dito, hindi siya komportable. Bumulusok siya pabalik sa kama at nahihiyang sinabi, "Ah ah ah..." "Anong meron?" Ang mababa at seksing boses ni Kevin ang umalingawngaw sa kwarto, natakot si Karen at nagpatigas ng katawan. Lalo siyang nakaramdam ng hindi kasiya-siya. Tahimik na tumingala si Karen. Nakaupo siya sa sofa sa kabilang side ng kwarto, may hawak na folder sa kamay at nakatingala sa kanya. Nandito na pala siya palagi sa kwarto, pero hindi siya umimik. Noon pa lang ay nakita na niya ang pagiging bata nito. Biglang hiniling ni Karen na magkaroon ng bitak sa lupa para mapuno niya ang sarili at magtago sandali. Nang makitang hindi siya sumagot, ibinaba ni Kevin ang dokumento at lumapit. Tinanong niya, "May sakit ka ba?" "Ayos lang ako." Dumampot ng unan si Karen at tinakpan ang sarili nito. Pakiramdam niya ay nawalan na siya ng dignidad sa harap niya. Nakita na ni Kevin ang gawi niya kanina, pero mahinahong sabi niya, "Bumangon ka na at maglinis ka na. Pagkatapos kumain, samahan mo muna ako." Karen said in a low voice, "I have to go for the department activities in the afternoon." Sabi ni Kevin, "Hiniling ko kay Special Assistant Grey na mag-apply para sa iyong leave." Natahimik si Karen, "..." Sa pagkakataong ito, ang kotse ay hindi ang Land Rover na karaniwang minamaneho ni Kevin, ngunit isang silver-gray na kotse na minamaneho ng tsuper. Ang numero ng plato ng kotse ay A16888, at ang logo sa manibela ay mas kamangha-mangha. Si Karen ay may mga tao sa paligid niya na mahilig mag-research ng mga sasakyan, kaya natural, marami siyang alam tungkol sa mga ito. Nalaman niya kaagad na ito ay isang Bentley Mulsanne, at nagkakahalaga ito ng milyun-milyong dolyar. Nang makitang mayaman si Kevin, luminga-linga si Karen sa paligid at curious na nagtanong, "Kevin, anong negosyo na ang kinasasangkutan mo dati?" Sabi ni Kevin, "Anything profitable." Ang sinabi niya ay ang katotohanan, siya ay nakipagsiksikan sa mga hotel at catering, real estate, paglalakbay, mga kumpanya ng pelikula at telebisyon, teknolohiyang elektroniko, at iba pa. Kung may negosyo man na kumita, tiyak na kasali dito ang Rovio Corporation Inc ng kanyang pamilya. Hindi alam ni Karen ang totoo, ngunit naisip niyang nililigawan siya nito, at wala siya sa mood na magtanong muli. Busy si Kevin. Pagkasakay sa kotse, binuksan niya ang kanyang computer upang tingnan ang ilang mga dokumento, at ang telepono ng trabaho sa tabi niya ay patuloy na nagri-ring. Halos sampung minutong umandar ang sasakyan. Sa loob ng panahong iyon, higit sa isang dosenang tawag sa telepono ang sinagot niya. Sa mga tawag na iyon, nagsalita si Kevin sa matatas na Pranses. Noong siya ay nasa kolehiyo, ang French ni Karen ay nasa grade six din, ngunit hindi niya masyadong alam ang mga business terms na ginamit ni Kevin. Malabo niyang naunawaan na naglalabas siya ng ilang mga utos. Ang kanyang mga salita ay matalas, ang kanyang mga desisyon ay mabilis, tumpak, at walang awa. Na-set up ang Innovative Tech sa nakalipas na dalawang taon, at ang negosyo nito ay hindi pa nakakapunta sa ibang bansa. Maaari niyang hulaan na si Kevin ay nagsasara ng isang deal para sa kanyang sariling negosyo. Makalipas ang halos kalahating oras, sa wakas ay tumigil si Kevin at tumingin kay Karen, ikiling ang kanyang ulo. "Ano bang iniisip mo?" Bihira siyang makausap kaya napangiti lang siya at sinabing, "I was wondering who you have in your family." Dati, hindi naisip ni Karen na magtanong tungkol sa mga kapamilya ni Kevin. Marahil dahil nagtiwala siya sa kanya nang walang pasubali noong nakaraang araw, gusto niyang malaman ang higit pa tungkol sa kanya. Huminto si Kevin at sinabing, "Mayroon akong lolo at magulang, at isang kilalang kapatid na babae." Nang magsalita siya tungkol sa kanyang kapatid, tila kinakagat nito ang kanyang mga ngipin, na parang may pinipigilan. Nang marinig ito, naging interesado si Karen at nagtanong, "Isang kilalang kapatid na babae? Bakit ganyan ang tawag mo sa kanya?" Kumunot ang noo ni Kevin, ayaw magsalita ulit. Halos isang buwan na silang nagparehistro para sa kasal, ngunit wala pang binanggit si Kevin tungkol sa pagkuha kay Karen upang makita ang kanyang mga magulang. Now that she asked, wala rin siyang gustong sabihin. Ayaw din niyang banggitin ang sarili niyang pamilya sa harap ni Kevin dahil sa insidenteng nangyari sa pamilya niya. Pero bakit iniwasan ni Kevin na banggitin din ang kanyang pamilya? Dahil ba sa nagkaroon siya ng masamang relasyon sa kanyang pamilya? O may iba pang dahilan? Ayaw ni Karen na mag-isip tungkol dito sa masamang paraan, ngunit hindi siya naniniwala na napakaraming pagkakataon sa mundo. Marahil ay ayaw lang siyang isama ni Kevin para makita ang kanyang pamilya. Matapos ang pag-iisip na ito, ibinuka niya ang kanyang mga labi at tumigil sa pagtatanong. After a long while, she heard Kevin say, "Karen, my family is not in the country. Pagbalik nila, isasama kita para makita sila." Napangiti si Karen. "Hindi iyon ang ibig kong sabihin." tanong ni Kevin, "Then what do you mean?" Natahimik si Karen, hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Pagkalipas ng dalawang oras, sa wakas ay bumalik sila sa Chatterton Town. Pagkababa ng sasakyan, nagplano si Karen na pumunta sa supermarket para bumili ng mga bilihin. Inilapag ni Kevin na abala pa rin ang dokumento sa kamay at bumaba ng sasakyan. "Sasamahan kita." Dahil sa sobrang abala niya ay hindi na kinaya ni Karen. "You go and do your work. Kaya kong pumunta mag-isa." Sinulyapan siya ni Kevin at nanguna sa paglalakad, simpleng sabi niya, "Your husband is not here just for show." Walang magawang umiling si Karen at kailangang makipagsabayan sa kanya. Nagkusa si Kevin na itulak ang shopping cart, naglalakad sa kaliwa ni Karen. Nagmula sa buong paligid ang mga bulong. "Napakagwapo at kaakit-akit ng lalaking iyon." Hindi napigilan ni Karen na tumingin sa kanya at ngumiti ng nakakunot ang mga kilay. "Pinupuri ka ng mga tao." Malamig na sagot ni Kevin, "I don't need them to praise me." Kinagat ni Karen ang kanyang mga labi at nagtanong, "Kung gayon, kanino ka kailangang purihin?" Bumaba ang ulo ni Kevin at tumingin sa kanya. Namula na naman ang mukha niya. Bulong niya, "Ang ganda mo talaga. Ikaw ang pinakamagandang lalaking nakita ko." Nagsasabi ng totoo si Karen, ngunit hindi siya nangahas na salubungin ang mga mata nito nang magsalita ito. Masyadong matalas ang kanyang mga mata at parang nakakakita sa puso ng mga tao.