Kabanata 9

Ang astral na katawan ay kay Sebastian—kamukha niya ang lalaking nakita ni Madison sa labas ng tahanan ng mga Locke kaninang araw. Kaya lang, nasa comatose si Sebastian at nasa stretcher kaninang araw. Siya ay maputla at payat. Ang astral na katawan na ito ay hindi ganoon. Nakasuklay nang maayos ang kanyang buhok, at malapad ang kanyang noo. Ang kanyang mga tampok ay maayos na nakahubog. Matangos ang ilong niya, at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Ang kanyang mga mata ay mukhang walang laman dahil siya ay walang iba kundi astral na katawan, at ang nunal sa ilalim ng kanyang kanang mata ay tila nagpapalambot ng kanyang mga tampok. Nakita na ni Madison ang hindi mabilang na magagandang tao pagkatapos mabuhay ng dalawang beses. Wala ni isa sa kanila ang nagsanib ng kayabangan at kalupitan sa pagiging demonyo gaya ng ginawa ni Sebastian. Parang inimbento ang mga pang-uri na iyon dahil sa kanya. “Nakikita mo pala ako.” Lumutang si Sebastian papunta sa kanya at huminto sa kanyang harapan. Tumango siya. “Oo, kaya ko.” “Hindi mo lang ako nakikita, pati narin ang mga bagay na bumabagabag sa akin.” “Iyan ay ghostly energy.” Umupo si Madison. Walang sinabi si Sebastian. Tumingin siya sa lalaki, kumikinang ang kanyang mga mata sa interes. Siya ay kakaiba—may gintong liwanag sa paligid niya at nababalot ng mapalad na enerhiya. Siya ay dapat yung tipong may napakalaking magandang karma at kayamanan, ngunit may nakamamatay na enerhiya sa paligid niya, at hindi na magtatagal ang buhay niya. Kawili-wili! “System, gaano karaming kayamanan ang maibibigay sa akin ng isang tulad niya?” tanong ni Madison. “Labis na mas marami kaysa sa magagawa ng karaniwang tao, siyempre. Isa siyang Chosen One, tulad ni Rebecca.” Napangisi si Madison. “Nababalot ka ng ghostly energy, at hindi na makakabalik ang kaluluwa mo sa katawan mo. Tanong ni Sebastian, “May paraan ka ba para ayusin iyon?” Napakurap siya at naglabas ng anting-anting. “Maaari mong subukan ito at tingnan kung may magagawa ba ito.” Sa sandaling lumabas ang mga salita sa kanyang bibig, ang anting-anting ay umangat mula sa kanyang kamay at tinungo si Sebastian. Nang madikit ito sa kanyang astral na katawan, nawala siya kasama nito. Sa katabing villa, nagsimulang tumunog ang mga kagamitang medikal na nakasaksak sa katawan ni Sebastian. Nakahiga pa lang siya sa kama nang biglang dumilat ang mga mata niya. Bahagya niyang ibinaling ang kanyang ulo at nagulat siya nang makagalaw siya. Sa kasamaang palad, isang puwersa ang humila sa kanya pabalik mula sa likuran. Bago pa niya namalayan, bumalik na siya sa kwarto ni Madison. Umupo siya sa kama at ngumiti nang naayon sa lalaki. “Kamusta?” Nagulat si Sebastian sa loob ngunit nagpakita ng mahinahong hitsura. “Pwede na.” Walang ibang sinabi si Madison. Nagpatuloy siya, “Pwede mo bang tulungang ibalik ang kaluluwa ko sa katawan ko?” Tumingin siya sa kanya. “Hindi sa ngayon.” “Bakit?” “Dahil wala akong sapat na enerhiya.” Matapat niyang sabi. Natahimik si Sebastian at lumutang patungo sa bintana. Sinabi ni Madison, “May bagay na espesyal sa astral mong katawan—parang madali kang makaakit ng ghostly energy. Mawawala ang rasyonalidad mo kapag may napakaraming ghostly energy sa paligid mo. “Kapag nangyari iyon, sisimulan mong salakayin ang mga tao. At sa sandaling salakayin mo ang mga tao, maraming tao ang handang supilin ka.” Tahimik na lumutang pabalik si Sebastian. Nagpatuloy si Madison, “Meron kang ginintuang liwanag sa paligid mo, na nangangahulugang meron kang napakalaking magandang karma. At sa mapalad na enerhiya na nakapaligid sa’yo, nangangahulugan iyon na nakatadhana ka para sa magagandang bagay. “Ang dalawang ito ay magkatugma na nangangahulugan na malamang ay isa kang taong mahalaga at may impluwensya. Noong unang panahon, malamang na ikaw ay hari na magdadala ng kasaganaan sa lupain at ang paghahari ay tatagal ng maraming taon.” Siya ay huminto, pagkatapos ay nagpatuloy, “Ngayon, gayunpaman, ang kaluluwa mo ay hindi magawang bumalik sa pisikal mong katawan, pinapaikli ang buhay mo. Sa panahon na ang kaluluwa mo ay nawala sa katawan mo, kung ang ghostly energy ay magpapalaho sa katwiran mo at nakasakit ka ng tao, darating ang mga karampatang cultivators para hulihin ka. “Ang mabuting karma sa’yo ay magiging kanila. Ito ay talagang kumplikadong paraan ng panlilinlang sa langit. Kapag nagtagumpay ang sinumang nasa likod nito sa kanilang plano, hindi ka lamang mamamatay bago ang oras mo, ngunit hindi ka rin muling magkakatawang-tao.” Tahimik na nakikinig si Sebastian kay Madison, nananatili ang kanyang emosyon. Hindi niya maiwasang humanga sa pagiging kalmado nito. Ipinagpatuloy niya, “Ang spell ay naipataw na, at kulang ako sa spiritual energy. Hindi kita matutulungang sirain ang spell, pero...” Nakangiti siya, mukhang may kumpiyansa. “Pwede kitang tulungang panatilihing malinis ang astral mong katawan. Maaari ko ring igarantiya na tutulungan ko ang kaluluwa mo na bumalik sa pisikal mong katawan bago matapos ang buhay mo.” Nilinaw niya na wala siyang kakayahan sa ngayon, pero mukhang nagmamalaki pa rin siya. Napatingin si Sebastian sa kanya. “Anong gusto mong kapalit?” “Sobrang sineseryoso ng mga tao sa mystic arts ang dahilan at bunga. Sa pagtulong ko sa’yo, nagdudulot ako ng isang bagay na mangyayari—ang epekto nito ay babayaran mo ako sa paraan ng salapi. Kapag may dahilan at bunga ka, lalabas na wala tayong utang sa isa’t-isa.” Tumingin siya sa paligid ng kwarto niya. “Hindi ka kulang sa pera.” “Walang sinuman ang magrereklamo tungkol sa pagkakaroon ng masyadong maraming pera.” Hindi maiwasan ni Madison na isipin kung anong pinagdududahan si Sebastian. “Magkano ang gusto mo?” “Depende kung magkano ang gusto mong ibigay.” Tama siya tungkol sa isang bagay, kung tutuusin. Hindi kapos sa pera ang babae, ngunit kulang ito sa karma at kayamanan. Natahimik siya saglit. “Wala akong dalang pera ngayon.” “Ayos lang. Pwede mo naman akong bayaran pagkabalik ng kaluluwa mo sa katawan mo.” … Nang gabing iyon, ang kaluskos ng mga dahon sa hangin ang gumising kay Madison. Iminulat niya ang kanyang mga mata nang makita si Sebastian na nakatayo sa tabi ng bintana. Nasa likod nito ang mga kamay habang ang liwanag ng buwan ay tumagos sa astral nitong katawan. Para itong senaryo sa panaginip. Makalipas ang ilang segundo, tumalikod sa kanya si Madison at natulog ulit. Sinabi na nito sa kanya na kaya nitong ibalik ang kaluluwa niya sa katawan niya. Ano pang dapat ikalungkot? Hindi pinalampas ni Sebastian ang mga kilos ng babae, ngunit hindi rin niya nilingon ito. Nakatuon ang kanyang tingin sa katabing villa—nakabukas pa rin ang mga ilaw doon. Sa loob ng silid ay pinagmamasdan niya ang kanyang pisikal na katawan. Kalahating taon na ang nakalilipas, naaksidente siya, at napagpasyahan ng mga doktor na siya ay brain-dead at tuluyang na-comatose. Sa oras na iyon, nakatayo siya sa tabi mismo ng mga doktor. Mula sa sandaling iyon, siya ay nanatili sa paligid ng kanyang katawan at pinapanood ang bawat doktor na nagbibigay ng parehong konklusyon pagkatapos siyang suriin. Nang maglaon, ang pamilyang Hall ay kumuha ng maraming mga eksperto ng mystic arts upang suriin siya. Ang ilan sa kanila ay nagbigay ng orasyon sa paligid niya, at ang ilan sa kanila ay nagpataw ng spells. May ilan pa nga sa kanila na nakakita sa kanya. Sa kasamaang-palad, ang mga ito ay sumigaw tungkol sa kanya bilang ang espiritu na nagdulot ng kanyang pisikal na katawan sa ganoong sitwasyon at sinubukan siyang paalisin. Sa huli, nabasa ng manghuhula sa Clearwater Monastery ang kanyang kapalaran at sinabi sa kanyang pamilya na may pagkakataon siyang mabuhay kung pupunta siya sa Riverview. At kaya, ipinadala siya doon ng kanyang pamilya. Matagal na talagang nawalan ng pag-asa si Sebastian. Sa kanyang pagtataka, nakasalubong niya si Madison sa unang araw niya sa Riverview. Nakikita siya nito at naalis nito ang makamultong enerhiya sa paligid niya. Nilingon niya si Madison, na mahimbing na namang nakatulog. Lumambot ang tensyonado niyang ekspresyon. Nabawi niya ang pag-asa matapos itong makilala. … Naghanda si Madison na umalis ng bahay pagkatapos ng almusal kinaumagahan. Nakita siya ni Tanya na may dalang satchel at nagtanong, “Saan ka pupunta?” “Bandang hilaga.” “Bakit ang layo ng pupuntahan mo? Anong gagawain mo doon? Ipapahatid na kita sa driver.” Hinigpitan ni Madison ang pagkakahawak sa tali ng kanyang satchel. “May libingan akong titignan.” Natahimik si Tanya. Pagkatapos, huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili. “Maddie, itigil mo na lang ang mga walang kwentang bagay na ‘yan. Ano kaya kung dito ka na lang sa bahay kasama ko at manood tayo ng TV? O pwede tayong mamili sa mall.” Sinabi ni Madison, “Hindi ito walang kwenta. Geomancy ‘to.” “Buweno, hindi dapat masangkot diyan ang isang binibining tulad mo! Tsaka ano ang alam mo sa geomancy noong bata ka pa?” Nagsisimula nang magalit si Tanya dahil sa pagsuway ni Madison. “Walang ibang anak ang gumagawa ng mga bagay tulad ng ginagawa mo!” Ilang sandali lang, pumasok si Jordan sa bahay at nakangiting binati si Tanya. “Magandang umaga, Mrs. Locke.” Nilingon niya si Madison, at naging mas magalang ang kanyang saloobin. “Hayaan mong ihatid kita sa bandang hilaga, Ms. Locke!” Natahimik si Tanya. Ms. Locke? Bakit tinawag ni Jordan si Madison ng ganoon? Kakaiba na ba talaga kumilos ang mga kabataan ngayon?