บทที่ 85 ความหึงหวงของเธอหนักมากขนาดนี้เลยเหรอ?

ฮีลตัน มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นหลังจากออกจากห้องพักของผู้ป่วย เจลลี่ บีน กำลังกอดอกอยู่ในอ้อมแขนของเวอเรียน ในตอนนี้เปลือกตาของเธอหนักอึ้ง เจ้าตัวดีไม่สามารถทำให้ฝืนทนต่อความง่วงได้อีกต่อไป เธอกำลังจะหลับฮีลตัน จึงหันสั่งให้ เวอเรียน ว่า “พา เจลลี่ บีน กลับบ้านไปพักผ่อนก่อนเถอะ” เวอเรียน นิ่งไปสักพักก่อนถามเขาว่า "แล้วคุณล่ะคะ?" “ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลคุณพ่อต่อ เขาอาจจะตื่นขึ้นในตอนกลางคืนก็ได้” “เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉัน ให้ฉันอยู่ที่นี่เพื่อช่วยคุณดูแลท่านเถอะนะคะ” “ฉันรู้ว่าเธอทนได้ แต่ เจลลี่ บีน ง่วงนอนมากแล้ว พากลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ” เวอเรียน ก้มลงมองที่เจ้าตัวดีที่หมดแรง และกำลังจะหลับในอ้อมแขนของเธอ เธอจึงพยักหน้า “ได้ค่ะ ฉันพาเธอไปพักผ่อน และส่งเธอไปโรงเรียนพรุ่งนี้เช้าเองค่ะ” ฮีลตัน ล้วงกุญแจของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วยื่นให้กับเธอ “เธอขับรถกลับบ้านเถอะ เรียกแท็กซี่ตอนนี้คงไม่ปลอดภัยมันดึกมากแล้ว” เธอรับกุญแจจากเขา “ฉันจะพา เจลลี่ บีน กลับบ้านก่อนแล้ว…” หลังจาก เจลลี่ บีน เดินออกไปได้เพียงสองสามก้าวเธอก็หันกลับมาและพูดว่า “ฉันจะมารับคุณจากโรงพยาบาลหลังจากที่