บทที่ 1183 กลับมาพักผ่อน 1

เชนน์ตรงจากบริษัทมาถึงบลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล แอเรีย เวลาก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว กิจวัตรประจำวันของแยนนี่ในยามปกตินั้นไม่ต่างอะไรกับคนแก่ เธอกำลังจะเข้านอน ตอนนั้นเองที่เชนน์โทรมาพอดี พอรับสาย เขาเอ่ยสั้น ๆ ด้วยประโยคง่าย ๆ ได้ใจความออกมา “ฉันอยู่ล่างที่พักเธอ” แยนนี่ไม่ทันได้ตั้งตัว เธอถือโทรศัพท์เดินตรงไปยังหน้าต่างแล้วมองลงไป อย่างที่คิดเลย รถสปอร์ตคันสีเงินพร้อมกับร่างอันแสนคุ้นเคยยืนอยู่ข้างกัน แยนนี่พิงหน้าต่างนิ่งแล้วเอ่ยถามเขา “ทำไมคุณมาหาฉันดึกป่านนี้เนี่ย?” “ลงมา แยนนี่” “ฉันจะนอนแล้ว ฉันใส่ชุดนอนแล้ว” แยนนี่ไม่ได้โกหก เชนน์แนบโทรศัพท์กับหูด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนก้มหัวลงเหยียดขาเตะก้อนกรวดบนพื้นไปมา “ฉันขับรถมาตั้งไกล เธอจะไม่มาเจอฉันหน่อยเหรอ?” “งั้นรอแป๊บหนึ่งนะ” แยนนี่วางสายแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้างนอกอากาศหนาว เธอต้องสวมเสื้อแจ๊คเก็ตอีกชั้นก่อนจะลงไป 10 นาทีต่อมา แยนนี่ออกจากที่พักพร้อมแจ๊คเก็ตคลุมยาวทั้งตัว เชนน์ซุกมืออีกข้างไว้ในกระเป๋า มองเธอที่กำลังเดินมาจากระยะทางไกล ปมคิ้วผ่อนคลายบนใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม นัยตาสีดำสนิทเหมือนมีดาวหางเรืองแสงอยู่ข้างในนั้น พวกม