บทที่ 1145 นกกับปลา 3

สภาวะทางอารมณ์ของเชนน์ไม่ปกติอย่างรุนแรง ซาแมนธาบอกคุณหมอให้ฉีดยากล่อมประสาทเพื่อให้เขาได้พักอย่างสงบ พอเธอออกไปส่งคุณหมอ เธอถาม “คุณหมอคะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันเหรอคะ? เพราะเขาผ่านเหตุการณ์สะเทือนใจทำให้เขาสูญเสียความทรงจำเหรอคะ?” เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเรียนจบแล้ว นั่นทำเธอกลัวเหลือเกิน คุณหมอตอบ “คุณจินน์ คุณกังวลมากเกินไปแล้ว คุณชายเชนน์ไม่ได้ความจำเสื่อม เพียงแต่เขา…ผ่านเรื่องสะเทือนใจมากไปหน่อย ในกรณีที่ทรมาณจากบาดแผลทางใจแบบนี้ เขาเลือกที่จะปิดกั้นตัวเองออกจากโลกภายนอกเป็นการรับมือกับมันแทน พูดอีกอย่างก็คือ ในตอนนี้คุณชายเชนน์อาจกำลังเป็นโรคซึมเศร้า เขาจะไม่สนใจสิ่งรอบตัวเลย ดังนั้นเขาจะรู้สึกตัวไม่รู้สึกตัวบ้าง แต่ไม่นาน เขาจะกลับมาดีขึ้นเอง”” ซาแมนธาพยักหน้าเข้าใจ “พี่แยนนี่เพิ่งจากไป เป็นธรรมดาที่พี่ชายของฉันจะเสียใจ ขนาดฉันยังเศร้าแล้วนับประสาอะไรกับเขา” “คุณจินน์ ผมขอตัวล่ะครับ ถ้าคุณชายเชนน์มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็โทรหาผมได้เลยนะครับ แล้วก็ให้ใครสักคนมาอยู่กับเขาในช่วงสองสามวันนี้ด้วยนะครับ ถ้าเป็นในครอบครัวจะดีที่สุดครับ เพราะถ้าเขายังคงมีอารมณ์ด้านลบอย่างต่อเนื่อง