บทที่ 1049 จดหมายจากซามูเอล

แยนนี่ปอกผลทับทิมลูกใหญ่ และเชนน์กินไปเกือบหมด เชนน์คิดว่าเขาควรจะกินทับทิมมากกว่านี้ในอนาคต อาหารที่เขาไม่เคยชอบกินมาก่อนกลายเป็นของโปรดของเขาแล้วตอนนี้ เชนน์สนุกกับการกดขี่แยนนี่ ดังนั้นในตอนเย็นเชนน์ที่ปิดตาด้วยผ้าก๊อซพูดกับแยนนี่ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า "ผมอยากอาบน้ำ" แยนนี่มองดูอาการของเขา และพูดว่า “ฉันจะช่วยพาคุณไปห้องน้ำ คุณอาบน้ำเองได้ไหม และเรียกฉันหลังคุณอาบน้ำเสร็จ?” เชนน์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ถ้าผมล้มในห้องน้ำ และกลายเป็นง่อย คุณจะรับผิดชอบตลอดชีวิตที่เหลือของผมไหม?” แยนนี่กำลังเตรียมชุดนอนของเขา ขณะที่เธอเลียนแบบน้ำเสียงของเขา “ถ้าคุณต้องการ ฉันจะรับผิดชอบเอง ฉันจะเป็นนักแสดงทำไม? ถ้าฉันเป็นภรรยาของคุณ ฉันอยู่กินใช้ชีวิตสุขสบายกับคุณได้เลย เชนน์กลั้นรอยยิ้มของเขาไว้ เขาตาบอดแต่ก็ยังทำตัวน่ารำคาญเหมือนเดิม “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นคนทะเยอทะยานขนาดนี้ คุณตั้งเป้าที่จะเป็นคุณนายเชนน์ตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้เลยเหรอ?” "ฉันจะผ่านชีวิตที่ยุ่งเหยิงขนาดนี้ได้อย่างไรถ้าฉันไม่ทะเยอทะยานเพียงพอ?" แยนนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ เชนน์คิดในใจว่า 'เอาเลย ตำแหน่งนั้นเป็นของคุณเมื่อถึงเว