บทที่ 889

ฉันพักอยู่ที่โรงพยาบาลจนถึงบ่าย แต่แซคคารี่ก็ไม่เคยปรากฏที่นี่เลย ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ไม่สิ ความผิดหวังยังน้อยไปที่จะใช้อธิบายความรู้สึกนี้ มันเหมือนกับว่าฉันถูกชกลงที่กลางหัวใจ ในตอนนั้นฉันรู้สึกท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกแย่ ๆ ความรักยังคงทำให้ฉันเจ็บปวดอีกครั้งได้อยู่ดี ต่อให้เป็นกับแซคคารี่ที่ไม่มีที่ติก็ยังไม่ยกเว้นเลย ฉันนอนอยู่บนเตียงแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหมดหนทาง ความเจ็บปวดที่ฉันรู้สึกนั้นมันเหมือนกับว่าฉันกำลังจะตาย ฉันรอคอยให้เขายกโทษให้ฉันอย่างสิ้นหวังจนฉันรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา สองวันที่ผ่านมานี้ ฉันอาเจียนบ่อยครั้ง หมอรีบเข้ามาดูอาการของฉัน เขาบอกว่าฉันกำลังอยู่ในสภาวะซึมเศร้า และแนะนำให้ฉันลองไปพูดคุยกับนักจิตวิทยา นักจิตวิทยา… ทำไมเขาถึงแนะนำให้ฉันไปพบกับนักจิตวิทยากันนะ? ฉันรีบเดินออกจากห้องพักของฉันในชุดคนป่วย จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกท่วมท้นไปด้วยความไม่แน่ใจตอนที่ฉันยืนอยู่หน้าทางเข้าของโรงพยาบาล ฉันใช้เวลาสักพักเพื่อรวบรวมความคิดของฉันแล้วโทรออกหาณอน จากนั้นฉันก็มองหาบอดี้การ์ดเพื่อเอากุญแจรถขับรถออกไปจากโรงพยาบาล ณอนโทรกลับมาหาฉันหลังจากที่ฉันออกมาจากโรงพยา