บทที่ 869

ทั้งซัมเมอร์และฉันต่างจ่ายเงินไปมากเพื่อของขวัญเหล่านั้น แซคคารี่ตอบข้อความของบลูสันกลับไป “ไม่นะ” ฉันถามอย่างแปลกใจ “ทำไมคุณถึงโกหกเขาล่ะคะ?” “มันไม่ดีเหรอที่จะทำให้เขาหึงบ้าง?” แซคคารี่ถามกลับมาราวกับว่าเขาไม่สนใจถึงปัญหาที่จะเกิดขึ้น ฉันปิดหน้าของฉันแล้วถามเขา “ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้เล่า?” แซคคารี่วางมือถือลงแล้วสวมกอดฉัน ฉันดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมกอดของเขาแล้วถาม “คุณจะไม่จัดการเรื่องของเขาเหรอคะ?” ฉันหมายถึงลูคัสตอนที่ฉันพูดว่าเขา แซคคารี่พอใจกับคำถาม “ใช่แล้ว” ฉันอยากจะพูดแทนลูคัส แต่ฉันเข้าใจว่ามันจะยิ่งก่อปัญหาให้กับเขามากขึ้นไปอีกถ้าฉันพูดอะไรในตอนนี้ ฉันเลยถามเขาแทน “เขาจะตกอยู่ในอันตรายไหมคะ?” จู่ ๆ แซคคารี่ก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่นุ่มลึก ฉันรีบอธิบาย “ฉันหมายถึงว่าเขาจะเป็นอันตรายกับเราไหมคะ? มันจะเกิดปัญหากับเราเยอะไหมถ้าจะต้องจัดการเขา?” เสียงของแซคคารี่บางเบาราวกับขนนกตอนที่เขาพูด “ฉันไม่ใช่คนที่อยากจะจัดการกับเขาหรอก แต่เขาไปแตะต้องเงินของบลูสัน แล้วยังทำให้วอลเลซเจ็บตัว พวกเขาทั้งสองคนต้องมีความขุ่นเคืองให้กับลูคัสแน่นอน ฉันเป็นแค่คนที่ช่วยสนับสนุนแค่นั้นแห