บทที่ 856

“โจชัวร์ไงล่ะ!” ฉันถามกลับไปด้วยความงุนงง “นายหลอกพี่สามงั้นเหรอ?!” “ทำไมล่ะ? ฉันฉลาดออกจะตายไป!” มาร์ตี้เก่งเรื่องการโอ้อวดจริง ๆ เลย โจชัวร์มีท่าทางที่ทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่ฉลาดที่สุด แถมยังไร้ยางอายที่สุดด้วย เพราะนอกจากแซคคารี่แล้ว เขาก็ไม่กลัวใครอีกเลย ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการต้องจากเมืองอู๋ ดังนั้นการที่มาร์ตี้หลอกโจชัวร์ให้ทิ้งเมืองอู๋ไปทำงานนั้นต้องไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ๆ พวกเขาน่าจะถึงจุดที่ตกลงอะไรกันได้สำเร็จแน่นอน ตอนที่ฉันแสดงความคิดของฉันออกไป มาร์ตี้ก็ตอบกลับมาอย่างตกใจ “คุณนายชิค ทำไมเธอเดาเก่งจัง?” ฉันหัวเราะออกมาแล้วพูดกลับไป “มันก็แค่การคาดเดาของฉันน่ะ” ฉันหยุดลงครู่หนึ่งแล้วคิดสักพัก จากนั้นฉันก็เดาต่อ “ถ้าให้ฉันเดานะ ที่นายรีบกลับไปเมืองอู๋ก็เพราะคาริสซ่าใช่หรือเปล่า?” มาร์ตี้ยอมแพ้อย่างราบคาบ “เธอนี่เข้าใจเดานะ!” เห็นว่าฉันเดาเรื่องของมาร์ตี้ได้อย่างไร้ที่ตินั้นทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองเลยทีเดียว หลังจากนั้นฉันก็ตั้งโต๊ะเล็ก ๆ แล้วส่งข้าวกล่องไปให้แซคคารี่ เขารับมันไปทานอย่างเงียบ ๆ มาร์ตี้พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “ฉันต้อ