บทที่ 855

อันที่จริง ฉันควรเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่ควินซี่ทำหลังจากที่เธอเสียชีวิต ทว่าฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำกับเอเลนนั้นเป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้ พี่เชอริลกับฉันกลับบ้านไปอย่างหดหู่ ในตอนนั้นเอเลนกำลังเล่นอยู่กับเด็ก ๆ โดยมีแอนดรูอยู่ข้าง ๆ เธอ มันดูสงบสุขเหลือเกินที่เห็นพวกเขาเป็นแบบนี้ ฉันเดินไปที่โซฟาและอุ้มราฟที่ว่าง่ายไว้ในอ้อมแขน เจดที่กำลังเล่นรถบังคับอยู่ก็เรียกฉันว่าคุณน้าด้วยเสียงที่อ่อนหวานของเธอ เจดนั้นว่าง่าย และเป็นมิตรอย่างมาก ฉันตอบรับเจด และถามเธอ “สนุกไหมคะ?” เธอรีบพยักหน้า “ค่ะ” พี่เชอริลมองไปยังเด็ก ๆ และกลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง เธออุ้มเบลล่าเอาไว้ และจู่ ๆ ก็พูดขึ้น “ถ้าฉันยังตั้งครรภ์อยู่ ตอนนี้ฉันก็คงกำลังเตรียมตัวคลอดแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน... ที่ไม่ปกป้องเขาให้ดี” คำพูดของพี่เชอริลเต็มไปด้วยความหมายลึก ๆ ฉันถามต่อ “พี่เชอริล พี่หมายความว่ายังไงคะ?” เธอส่ายหัว และกล่าว “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” ในเมื่อเธอไม่ต้องการจะเล่า ฉันจึงไม่ได้ถามต่อ ฉันอยู่บ้านได้ไม่นานนัก เพราะแซคคารี่กำลังรอฉันอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันเข้าไปทำอาหารง่าย ๆ ในครัวสองสามอย่าง ก่อนจะตรงไปยังโรง