บทที่ 849

มือที่ปิดตาฉันอยู่นั้นเย็นจนผิดปกติ ฉันรู้สึกได้กระทั่งนิ้วเรียวยาวของเขา ในขณะที่เขาปลอบโยนฉัน “ผมไม่เจ็บหรอกครับ แต่เราต้องเข้าไปในห้องเดี๋ยวนี้” ฉันตกลงไปกับเขา “โอเคค่ะ ฉันจะฟังคุณ!” ลูคัสรีบดึงฉันให้ลุกขึ้นทันที และเดินเข้าไปในห้อง พวกเราเอาหลังพิงกำแพงไว้ในขณะที่เสียงปืนจากด้านนอกดังขึ้นไม่หยุด ฉันไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เพราะคนของฉันอยู่ไม่ไกลจากฉันมากนัก ฉันถามลูคัส “คนพวกนี้เป็นใครกันคะ?” “คงเป็นพวกผู้ก่อการร้ายท้องถิ่น หรือไม่ก็คนที่อยากให้ผมตาย คุณผู้หญิงไม่ต้องเป็นกังวลไปครับ พวกเขาไม่ได้มาตามล่าคุณ” ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้มาตามล่าฉัน แต่ลูคัสก็ได้รับบาดเจ็บเพราะฉัน ด้วยความรู้สึกผิดในใจ ฉันจึงพูดขึ้น “ให้ฉันช่วยห้ามเลือดนะคะ!” เสียงยิงปืนด้านนอกเริ่มหายไป ลูคัสยังคงปิดตาฉันไว้อีกสักพัก ก่อนจะปล่อยมือออกหลังจากนั้น ในตอนที่ฉันลืมตาขึ้นมา เขาก็หันหลังให้ฉันไปแล้ว ชุดทหารสีดำมีรูกระสุนอยู่เพียงหนึ่งรู แม้มันจะไม่โดนจุดสำคัญ แต่อาการของเขาก็ไม่คงที่นัก ฉันพูดย้ำ “ฉันจะช่วยคุณห้ามเลือดนะคะ!” “คุณผู้หญิงครับ คนของคุณอยู่ด้านนอก พวกเขาทนไม่ได้หรอกที่เห็นผมยังมีชีวิตอยู่” เข