บทที่ 830

“โธ่ ก็เธอไม่รู้ไงว่าเขามันร้ายกาจแค่ไหน!” ฉันเห็นด้วย “ฉันไม่รู้จริง ๆ แหละ” ฉันครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง วอลเลซตะโกนเรียกตามฉัน “เธอจะไปไหนน่ะ?” “ฉันค่อนข้างยุ่ง ช่วยดูแซคคารี่ให้ฉันหน่อยนะ” ฉันขอร้องเขา “ฉันก็เป็นคนป่วยเหมือนกันนะ จะให้ไปดูแลเขายังไงกันเล่า?” ฉันเมินเขาแล้วออกมาจากห้องทันที หลังจากนั้นฉันก็โทรหาทัคเกอร์ ฉันถาม “นายได้ติดต่อแซคคารี่เป็นการส่วนตัวหรือเปล่า?” ฉันไม่เชื่อว่าทัคเกอร์ติดต่อแซคคารี่เมื่อวานเพราะว่าเขาหาข้อมูลของลูคัสไม่เจอ พวกเขาจะต้องติดต่อกันเป็นปกติแน่นอน! ทัคเกอร์ไม่คาดคิดว่าฉันจะโทรมาถามคำถามนี้ตรง ๆ เขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะยอมรับออกมา “ขอโทษครับนายท่าน” “ทัคเกอร์ ฉันคิดกับนายราวกับวเป็นคนดูแลความเรียบร้อยของตระกูลชิค และให้อำนาจกับนายเท่าเทียมกับเวล แต่นายก็ยังไม่รู้ว่าเจ้านายจริง ๆ ของนายคือใครอีกนะ” ทัคเกอร์ไม่กล้าพูดอะไรกลับมาอีก หลังจากที่ฉันเตือนเขา หลังจากนั้นฉันก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ฉันไม่ได้โทษนายหรืออะไรหรอกนะ ไม่ว่าแซคคารี่อยากให้นายทำอะไรหรือเขาจะสั่งอะไรนาย ตระกูลชิคก็จะทำสุดความสามารถเพื่อ