บทที่ 708

ฉันไม่ได้จะร้องไห้ในตอนเเรก ตาของฉันเเค่ล้าขึ้นมา เลยทำให้น้ำตาไหล หลังจากที่เเซคคารี่พูดประโยคนั้นกับฉัน ฉันก็ไม่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลได้อีกต่อไป ฉันมองไปที่เเซคคารี่ผ่านดวงตาที่พร่าไปด้วยน้ำตาอย่างหยุดไม่ได้ ไม่เพียงเเค่นั้น เลขาเเยร์เเละทัคเกอร์ยังคงอยู่ตรงนั้น มันเลยทำให้ฉันอับอายมากไปอีก ฉันโทษเเซคคารี่ “มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยค่ะ ฉันเเค่รู้สึกโมโหขึ้นมา ฉันยอมง่ายไป!” ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะรู้สึกเศร้าหรือเสียใจ น้ำตาของฉันไหลออกมาเองราวกับว่าความสุขที่สั่งสมมาของฉันได้พรั่งพรูออกมาเเล้ว! ฉันกำลังจมอยู่กับความสุขจนที่ทำให้ฉันร้องไห้ออกมาเยอะขนาดนี้ สิ่งที่ฉันอยากทำคือร้องไห้ออกมาจนหมดหัวใจของฉันเลย! เเต่การร้องไห้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ฉันไม่ยอมให้เเซคคารี่ล้อฉันกับเรื่องนั้นได้หรอก! ยิ่งไปกว่านั้นเลขาเเยร์เเละทัคเกอร์ก็กำลังมองอยู่ ฉันรู้ว่าพวกเขาชอบเเอบล้อฉันลับหลัง! แล้วทำไมจู่ ๆ เเซคคารี่ถึงล้อฉันนะ? ในอดีตไม่ว่าฉันจะเซ่อขนาดไหน เขาก็ไม่เคยล้อฉันเลย! เเซคคารี่พูดด้วยเสียงสูงเบา ๆ “ยอม?” ฉันถามเขากลับไป “มันไม่ใช่เพราะเรื่องนี้เหรอคะ? มันดูไม่เหมือนจริงเลย! พี่รอ