บทที่ 642

ฉันไม่สามารถปฏิเสธดิกสันที่ดูเหมือนลูกหมาน้อยตัวโตนี้ได้ ฉันพูดเกลี้ยกล่อม “ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ!” ดิกสันเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ ในตอนที่เขาออกมา ฉันก็ต้องประหลาดใจ ผู้ช่วยของฉันซื้อชุดไปรเวทมาให้เขา มันเป็นเสื้อสเวตเตอร์สีขาวสไตล์เกาหลี เขาดูหล่อเหลามากขึ้นเมื่อสวมมัน! ฉันละสายตาออกมาและเอ่ย “ไปกันเถอะ” ฉันเดินนำทางออกมา โดยมีดิกสันเดินตามมาอย่างใกล้ชิด ในขณะที่ผู้ช่วยของฉันคอยรักษาการณ์อยู่ด้านหลังดิกสัน! ฝนตกอย่างหนักข้างนอกนั่น ชัคถือร่มให้ดิกสัน ในขณะที่ฉันถือร่มด้วยตัวเอง ในตอนที่ดิกสันพยายามจะถือร่มให้ฉัน ฉันจึงพูดกับเขา “คุณช่วยทำตัวดี ๆ ได้ไหม?” ดิกสันทำตัวดี และพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง! ฉันถือร่มและเดินนำทางมา ในขณะที่ชัคและดิกสันเดินตามมาข้างหลัง ฉันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดิน ในตอนที่ผ่านทางเข้าของตัวอาคาร! ฉันเดินผ่านชายร่างสูง และพยายามเดินไปที่รถของผู้ช่วย จู่ ๆ แซคคารี่ก็หันมาและเรียกชื่อฉันด้วยเสียงทุ้ม “เบล” เขาได้ความทรงจำกลับมาแล้วเหรอ?! ฉันเงยหน้ามอง และเห็นความเย็นชาในสายตาเขา “โจชัวร์บอกให้คุณเรียกฉันแบบนั้นเหรอคะ?” อยู่ ๆ ฉันก็มีความสุข ในตอนที่ฉันกำลังจะพู