บทที่ 636

ฉันไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะฉีกหน้าดิกสันแบบนี้ ยิ่งฉันมองไปที่ชายหนุ่มผู้เชื่อฟัง และขี้กลัวมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งต้องระงับความโกรธไว้มากเท่านั้น ในความโกรธนั้น ก็ยังมีความเห็นใจซ่อนอยู่ ฉันเช็ดน้ำตาและพยายามกลั้นมันเอาไว้ ฉันมองไปที่อดีตนายท่านฮูลด้วยสายตาที่น่ากลัว และเอ่ยถาม “คุณพาเขามาที่นี่เพื่อจะฉีกหน้าเขาเนี่ยนะ?” อดีตนายท่านฮูลตอบด้วยเสียงต่ำ “ฉันไม่จำเป็นต้องติดต่อกับคนปัญญาอ่อนนี่ เขามาที่นี่ด้วยตัวเอง มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลฮูล!” แขกหลายคนเริ่มหนีออกมาจากเหตุการณ์นี้ อย่างไรก็ตามฉันมั่นใจว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แขกคนเดียวที่มีความแค้นกับฉันก็คือมีอา แต่เธอออกไปแล้ว ฉันหันไปหาโมนา และจ้องมองเธอก่อนจะถาม “เธอคือคนที่พาเขามาที่นี่เหรอ?” โมนาไม่เคยทำดีกับฉันเลย! เธอเปิดปากขึ้นเล็กน้อย และต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร ฉันก็ขัดจังหวะเธอ ฉันพูดขึ้นอย่างโอหัง “เธอควรจะคิดให้รอบคอบก่อนพูดนะ อย่าโกหกฉัน ถึงเธอจะโกหก ฉันก็จะรู้ทีหลังอยู่ดี!” ใบหน้าของโมนายังคงเรียบเฉย ทั้ง ๆ ที่รังสีแห่งความวิตกนั้นได้แผ่ออกมา เธอยังคงเงียบและไม่ได้ตอบอะไร