บทที่ 635

ฉันพยายามจะควบคุมอารมณ์ของฉัน ฉันไม่รู้ว่าใคร แต่บางคนที่นั่งอยู่ตะโกนขึ้น “ชีวิตของดิกสันได้จบลงแล้ว! เขาดันไปแต่งงานกับแม่มดอับโชคที่ทำลายชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเขา!” แม่มดอับโชค... ฉันหลับตาลงและอดกลั้นความโกรธเอาไว้ ทันใดนั้นดิกสันก็เงยหน้าขึ้น และตำหนิขึ้นเบา ๆ “แคโรไม่ใช่แม่มด” เขาลืมทุกอย่างไปหมดสิ้น ยกเว้นแคโรของเขา เขาจะปกป้องแค่แคโรของเขา! น้ำตาทำให้สายตาของฉันพร่ามัว ฉันมองไปยังแซคคารี่ที่เย็นชาอย่างไม่ได้ตั้งใจ คนที่พูดขึ้นมาเห็นท่าทางของฉันหม่นหมองลง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าจะพูดอะไรต่ออีก ถึงอย่างนั้น โมนาก็จงใจเอ่ยถามดิกสัน “คุณปัญญาอ่อนเหรอคะ?” เธอกล้าที่จะพูดแบบนั้นต่อคนที่สมองถูกกระทบกระเทือน ฉันเตือนเธออย่างทันควัน “หุบปาก!” “ทำไมกัน? ทำไมเธอถึงต้องโกรธเพราะเรื่องนี้ด้วย?” ในเวลาเดียวกัน อดีตนายท่านฮูลก็จงใจเติมเชื้อเพลิงให้ไฟและเย้ยหยัน “ก็ดิกสันเป็นคนปัญญาอ่อนไม่ใช่เหรอ? แคโรไลน์ ฉันไม่ได้เชิญเธอมา ช่วยรบกวนออกไปจากบ้านของตระกูลฮูลด้วย พวกเรายังมีการแสดงที่ต้องจัดแสดงอีกในภายหลัง การแสดงนี้มีชื่อว่า ‘คนปัญญาอ่อน’!” อดีตนายท่านฮูลทำกิริยาหน้าไม่อายต่อหน้าแซคคารี