บทที่ 598

มันเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว แต่แซคคารี่ก็ยังไม่กลับบ้าน บังเอิญว่ายาราชวนฉันไปดูการแสดงดนตรี เธอบอกว่าแลนซ์นั้นเป็นผู้ทำการแสดง ฉันตอบข้อความของเธอ [แคโรไลน์: เธอบอกว่าแลนซ์หยุดพักผ่อนไม่ใช่เหรอ?] [ยารา: เขามาแสดงแทนเพื่อนในนาทีสุดท้าย!] ฉันที่รู้สึกเบื่อกับการอยู่บ้านจึงตอบรับคำเชิญของยารา ฉันผ่านร้านน้ำชาน้องแมวในขณะที่มุ่งหน้าไปตึกการแสดงดนตรี ฉันเห็นแอนนีโมนีนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง เธอนั่งเท้าคางและเหม่อมองไปยังการจราจรที่วุ่นวายข้างนอกหน้าต่าง เธอไม่ทันสังเกตเห็นฉันจากที่ไกล ๆ นั่น ฉันสงสัยเหลือเกินว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอดูเหม่อลอยมาก! ฉันเดินเข้าไปหาและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นเขี้ยวทั้งสอง เธอกวักมือเพื่อเป็นการเชิญฉันเข้าไปในร้านน้ำชา มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟสไตล์โบราณเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้นที่เปิดอยู่ แม้จะเป็นยามค่ำคืน ร้านน้ำชาก็ยังคงเปล่งประกายแห่งความอบอุ่นใจออกมา ฉันสั่นหัว “เธออยากไปดูการแสดงดนตรีหรือเปล่า?” ฉันถาม เป็นเพราะกระจกหน้าต่างที่กั้นอยู่ ทำให้เธอไม่ได้ยินเสียงของฉัน ฉันจึงพูดให้ดังขึ้น และถามเธออีกครั้ง “เธออยากไปดูการแสดงดนตรี