บทที่ 59

ลอเรนรู้อยู่แล้วกับความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ ๆ ที่รักของเธอ แต่เธอก็ยังพยายามเข้าใกล้ฉัน แม้ว่าฉันอาจจะทำให้เธอขุ่นเคืองด้วยคำถามห้วน ๆ ของฉันก่อนหน้านี้ แต่เธอก็ยังทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของเธอฉันก็รู้ว่าฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย ฉันไม่ควรถามคำถามที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้กับเธอ... “ไปทานข้าวเย็นกันเถอะ” ฉันพูดออกมา ความรู้สึกของลอเรนดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรมากต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่เธอรู้สึกตื่นเต้นและสั่งอาหารมากมาย “เป็นเวลานานมากแล้วที่ซัมเมอร์กับฉันไม่ได้หวนมาเจอกัน วันนี้ เราต้องฉลอง! ฉันสั่งแอลกอฮอล์ได้ไหม?” เธอพูดออกมา “แน่นอน ถ้าคุณต้องการ” ซัมเมอร์ยิ้มแล้วพูดว่า “ถึงแม้ว่าฉันจะจ่ายบิลไม่ได้ แต่แคโรก็สามารถจ่ายเงินก่อนได้เสมอ เธอรวยนี่นา” “ฉันคิดว่าคุณจะเลี้ยงมื้อนี้เราแล้วนะเนี่ย?” พูดเล่นแล้วยิ้มออกมา “ฉันแค่ยืมคุณนะ” ซัมเมอร์เป็นตัวของตัวเองตามธรรมชาติของเธอ โดยไม่แสดงอาการเศร้าใด ๆ ที่โจเซฟทิ้งเธอไป มันผิดปกติจากพฤติกรรมในอดีตของเธอ ฉันไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ นิ่งเงียบ หลังจากที่ลอเรนทำตามคำสั่งของเธอเสร็จเธอก็ถามฉันว่า “พี่แคโร