บทที่ 49

“ฉันไม่ชอบคุณแล้ว” หลังจากกดส่งออกไป ฉันรู้สึกได้ถึงอิสระเหมือนทุ่นหนักที่โดยปลดให้ลอยออกไปตามเกลียวคืนอย่างเสรี แคโรไม่ต้องการคิดถึงเรื่องวุ่นวายเหล่านั้นหรือกักขังตัวเองไว้ในอดีตอีกต่อไป ฉันเพียงต้องการใครบางที่ฉันสามารถรักได้ในช่วงชีวิตที่แสนสั้นนี้ ไม่สำคัญว่าชายคนนั้นจะสงสารเธอหรือเพราะอะไร ตราบใดที่เขาอยู่กับเธอเสมอ และตราบใดที่เขาทำให้เธอได้เข้าใจถึงความรู้สึกของคำว่ารัก สิ่งอื่นย่อมไร้ความหมายทันตา ฉันทิ้งโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้ออย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินเล่นไปรอบเมืองจนค่ำ แต่เมืองนี้ที่ห่างไกลจากตัวเมืองใหญ่พอสมควร ทำให้บรรยากาศในเมืองค่อนข้างมืด มีคนเพียงไม่กี่คนสัญจรอยู่บนถนน มองไปมองมาก็น่ากลัวไม่น้อยสำหรับการเดินคนเดียวแบบนี้ หญิงสาวรีบกวักมือเรียกแท็กซี่ ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งดี ๆ กลับมาเสียงเรียกเข้าจากฌอนดังขึ้นมาเสียก่อน เขาถามฉันอย่างนุ่มนวล “ที่รัก เธออยู่ไหนแล้ว?” แม้ว่าฉันตะไม่ค่อยได้ติดต่อพูดคุยกับเขามากมายอะไร แต่ฉันรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่รู้วิธีทำให้ผู้หญิงทีความสุข เวลาที่ฉันอยู่กับเขา ฌอนจะทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นที่พึ่งให้ฉันได้ และนี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผ