บทที่ 407

“ใช่ เขาเตรียมไว้ให้เราทั้งคู่” ซัมเมอร์ตอบพร้อมเดินเข้ามาหยิบกล่องเค้กในมือฉันไปเปิด เพื่อเอาออกมาจัดวางบนโต๊ะในห้องอาหาร “เขาไปเพราะรู้ว่าฉันจะมาใช่ไหม?” ฉันเดานะ ซัมเมอร์ยิ้มตอบ “ประมาณนั้น เขากลัวว่าตัวเองจะทำให้เสียบรรยากาศ” “เอ้า งั้นก็แปลว่าฉันเข้ามาขัดจังหวะพวกเธอนะสิ?” ขณะที่กำลังรู้สึกแย่มเพื่อนสาวก็ตัดเค้กเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วแบ่งใส่จานให้ “เราเป็นเพื่อนรักกันนะ เธออย่าคิดมากเลย” ซัมเมอร์หัวเราะ “ถ้าฉันไปหาเธอ แซคคารี่ก็จะแยกออกไป เพื่อให้เราได้ใช้เวลาส่วนตัวแบบผู้หญิง ๆ เหมือนกัน ถูกมั้ย? นอกเสียจากว่าเขาอยากฟังเรานั่งนินทาเหมือนกัน คิดอย่างนั้นมั้ย?” มือเรียวเอื้อมไปรับจานเค้กพลางหัวเราะ “คงเป็นแบบนั้นแหละ” ซัมเมอร์ถามต่อ “แล้วเธอมาทำอะไรที่เมืองอู๋ล่ะ?” “เดี๋ยวอีกพักใหญ่ แซคคารี่ก็จะมาทำธุระที่นี่เหมือนกัน ฉันแค่มารอเขาจัดการธุระให้เสร็จ แล้วค่อยไปที่อื่นต่อด้วยกัน แต่เขาไม่ได้บอกว่าจะไปที่ไหน ฉันเลยได้แต่นั่งลุ้นอยู่แบบนี้” ไม่แน่ใจวว่าจะเรียกมันว่าเดตได้ไหม เพราะที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยไปเดตกันจริง ๆ จัง ๆ เลย “อ่อ แล้วก็เรื่องของโจเซฟ... แคโร ฉันยังไม่ได้แก้แค้นใ