บทที่ 36

ซัมเมอร์รู้สึกใจหายและเริ่มต้นด้วยคำขอโทษอย่างรู้สึกผิด "ไม่เป็นไร" เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายและรอยยิ้มที่ส่งไปให้ ฉันอยากที่จะพบเขาอยู่แล้ว การพบกันครั้งนี้อาจจะสั้น แต่อย่างน้อยฉันก็ได้พบว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน การสานสัมพันธ์ต่อไปจะมากขึ้นนั้นคือเป็นแผนสำหรับครั้งต่อไป ลึกลงไป ฉันรู้สึกว่ามันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมแพ้กับความปรารถนาอันลึกซึ้งที่ได้รับมาหลายปีที่มีอยู่ มีคำถาม ที่ซัมเมอร์อยากถามฉันตรง ๆ ... ฉันตกหลุมรักใครกันแน่ ดิกสัน เกร๊ก หรือ แลนซ์ เกร็ก? ความรักของฉันถูกบังคับให้แบ่งออกเป็นสองซีก แม้ฉันจะรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง หลังจากวางสายของซัมเมอร์แล้ว ดวงตาของดิกสันก็จับจ้องไปที่ผ้าพันคอสีโอรสและเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เราหย่ากันเพราะเขาหรือเปล่า? คุณรักเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?” ในเวลานั้น ฉันไม่ได้ยินความกังวลใจในน้ำเสียงของเขา ดังนั้นฉันจึงอดทนอธิบายให้เขาฟัง "เป็นคุณเองที่ต้องการหย่าร้างเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ฉันขอร้องให้คุณอยู่ แต่มันไม่ได้ผล คุณไม่จำเป็นต้องแกล้งความจำเสื่อมเพื่อประโยชน์ของคุณ แล