บทที่ 350

เสียงของดิกสันดูประชดประชันเล็กน้อย ฉันไม่ได้สนใจเขาเลย แต่ฉันหันกลับไปและรับโทรศัพท์ ฉันร้องเรียกอย่างมีความสุขว่า “พี่รอง” “ฉันเอง” เสียงผู้หญิงตอบ เป็นเสียงของหญิงสาวที่ฟังดูคุ้นเคย ฉันใช้เวลาสักพักกว่าจะจำได้ว่าเธอเป็นใคร เอ็มมี่ ศัตรูของฉัน น้ำเสียงของฉันเย็นชาทันที “ทำไมเป็นเธอ?” “อยากขอให้เธอมีความสุขในวันปีใหม่นะ” เธอกล่าว ฉันถามกลับไปว่า “เอ็มมี่ เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ จริงไหม?” “หืมม เธอไม่อยากเห็นแซคคารี่เหรอ?” เอ็มมี่พูดเหวี่ยงใส่ฉัน ฉันกัดริมฝีปาก ฉันถามต่อว่า “เขาอยู่ที่ไหน?” “มาที่ฮูลสิ ฉันจะรอเธอ” เธอตอบ ฉันอยากจะปฏิเสธเธอ แต่จู่ ๆ เอ็มมี่ก็วางสายฉันไปก่อน หลังจากนั้นไม่นาน ฉันได้รับข้อความจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก ข้อความถูกส่งมาเป็นที่อยู่ของครอบครัวฮูล เฮลซิงกิเมืองหลวงของฟินแลนด์ ฉันไม่สนใจข้อความของเธอ ฉันอยู่ในระหว่างตั้งครรภ์ ฉันไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายได้ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเชื่อว่าเอ็มมี่มาด้วยเจตนาร้าย! อีกอย่าง เธอโทรหาฉันผ่านโทรศัพท์ของแซคคารี่ได้อย่างไร? ความจริงที่ว่าตอนนี้เธอสามารถทำให้ฉันรู้สึกเสียใจมาก! ฉันเก็บโทรศัพท์แล้วกลับไปนั่งข้างลอเ