บทที่ 34

"โอ้ โอเคค่ะ ถ้างั้นก็เป็นไร" มีคนมาประกันตัวเธอไปแล้วและการเดินทางของฉันก็ไร้ประโยชน์ ฉันถอนหายใจด้วยการเดินออกมาและกำลังจะจากไปจากที่นั้นแต่เมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งรีบร้อนออกมา ใบหน้าของเธอมีโครงสร้างที่สวยงาม เสริมด้วยผิวขาวและเอวที่บางเฉียบ เธอคนนั้นสังเกตุรอบ ๆ บริเวณนั้นเมื่อพบว่าฉันเป็นเพียงคนเดียวในที่บริเวณใกล้เคียงจึงพุ่งเข้ามาฉุดมือฉัน “คุณคือแคโรไลน์ ชอว์?” ฉันพยักหน้าและถามด้วยน้ำเสียงงุนงง "คุณเป็นใคร?" "ฉันชื่อ ลอเรน กรีน เป็นรุ่นน้องของซัมเมอร์ ฉันก่ออาชญากรรมและถูกควบคุมตัวดังนั้นฉันจึงขอร้องให้เธอประกันตัวฉันออกไป อย่างไรก็ตาม เธอบอกว่าเธออยู่ในเมืองและขอให้เพื่อนคนนึงมาช่วยฉันแทน ฉันไม่ได้คาดหวังในตัวพี่ชายว่าเขาจะมาที่นี่ก่อนคุณอยู่แล้ว” เธอเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงและมีชีวิตชีวา การเข้าสังคมไม่ใช่จุดแข็งของฉัน ดังนั้นฉันจึงก้มหน้านิ่ง ๆ และถามนิ่มนวลว่า "พี่ชายของคุณอยู่ที่ไหน? คุณต้องการให้ฉันพาคุณสองคนกลับบ้านหรือไม่?" หลังจากนั้นชายคนหนึ่งก็เดินออกมาจากทางเดินแทบจะในทันที เสื้อคลุมสีกากีที่พาดคลุมไปถึงขาเข้ากับเสื้อกันหนาวสีอ่อนด้านใน และชุดโดยรวมถูกปิดทับ