บทที่ 348

เป็นวันแรกของการเฉลิมฉลองปีใหม่ของเมืองจีน แม้ว่าญาติของครอบครัวเกร็กจะไม่มาเยี่ยม แต่ในวันนั้นมีสมาชิกในครอบครัวและผู้ช่วยมากมายอยู่รอบ ๆ คำถามของเขาถูกถามในเวลาและสถานที่ที่ไม่เหมาะสม ยิ่งไปกว่านั้น ดิกสันรู้คำตอบอยู่แล้ว เนื่องจากครั้งหนึ่งเราเคยเป็นสามีภรรยากัน ฉันจึงไม่ต้องการทำให้เขาอับอายต่อหน้าครอบครัวของเขา ฉันมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไร ในเวลาต่อมา เขาถอนหายใจ “ตามผมไปชั้นบน” เขาสั่ง ดิกสันหันกลับมามอง แล้วฉันก็เดินตามหลังเขาไปโดยมีช่องว่างระหว่างกันเพียงไม่กี่เมตร และมีบอดี้การ์ดสองคนตามมาข้างหลังฉันด้วย ดิกสันพาฉันไปที่ชั้นสอง ฉันได้ยินเสียงแม่แผ่วเบา แต่ไม่ชัดเจน เมื่อฉันอยู่ที่ประตู ฉันได้ยินคำถามเกี่ยวกับเธอว่า “คุณคิดว่าแคโรจะมาไหม?” “เธอจะมา ดิกสันเป็นคนเชื่อถือได้” พ่อของฉันพูด แม่ตอบว่า “ใช่แล้ว ช่างน่าเสียดายที่เขาหย่าร้างกับแคโรของเรา” “ไม่มีอะไรต้องเสียใจหรอกนะ พวกเขาไม่ได้เป็นคู่กัน” พ่อของฉันกล่าว เมื่อฉันได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่ได้รู้สึกผิดที่อยู่ที่นี่ แต่กลายเป็นว่า พวกเขากลับมีชีวิตที่สะดวกสบายและไร้กังวล ดิกสันชำเลืองตาและมองมาที่ฉัน