บทที่ 28

ฉันมองซัมเมอร์อย่างตกใจก่อนถาม “เธออยากจะพูดอะไรกันแน่?” “แคโร คนที่เธอเจอเมื่อเก้าปีก่อนไม่ใช่ดิกสัน” ประโยคนั้นทำให้โลกทั้งใบของฉันแทบพัง ฉันได้ยินแค่เสียงเรียกชื่อตัวเองเท่านั้น ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าไร้ซึ่งความคิดใด ๆ แคโรพบว่ามันยากมากที่จะเข้าใจความหมายของคำพูดเหล่านั้น แต่ฉันเข้าใจในสิ่งที่ซัมเมอร์เคยประสบพบเจอ ฉันมีความลับที่พยายามซ่อนไว้ในส่วนลึกของจิตใจ ฉันตกหลุมรักดิกสัน เกร็ก ตลอดเก้าปีที่ผ่านมา เมื่อตอนที่ฉันเด็กกว่านี้ ฉันติดตามเขาไปทุกที่ และเมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็เปลี่ยนสถานะจากคนที่ได้เพียงตามติด กลายเป็นภรรยาของเขา เป็นเวลาเก้าปี ฉันยึดติดความรู้สึกกับผู้ชายคนนั้นนานตั้งเก้าปี เธอปกป้องความรักลับ ๆ นั้นอย่างดี ดูแลรักษามัน ถึงแม้ว่าฉันจะกลัวและอึดอัด แม้ว่าดิกสันจะเคยรักฉัน แม้ว่าเขาจะไม่เคยแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจฉันซักครั้ง ทว่าฉันยังคงเลือกที่จะอยู่กับเขาโดยปราศจากความลังเล เพราะรักของฉันไม่ได้หวือหวา ทั้งชีวิตฉันรักแค่ดิกสันคนเดียว แต่เพื่อนสนิทของฉันกลับบอกว่าชายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษแสนอบอุ่นดั่งสายลมเย็นและดวงจันทร์แสนสวยที่ฉันเคยคิด