บทที่ 267

ครูของฉันอยู่ที่เมืองอู๋ แต่ฉันอยู่ที่เมืองถง ... การพูดตามหลักเหตุผล มันดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลยสำหรับฉันที่จะเห็นด้วย ระยะทางจากเมืองถงถึงเมืองอู๋นั้นไกลเล็กน้อย แต่ฉันก็ยังยอมรับคำขอของเธอ แคโรไลน์: “อืมมม ได้ค่ะ” คุณกรีน: “ขอบคุณนะ แคโร” แคโรไลน์: “ครูคะ ฉันยินดีช่วยเสมอ” เหตุผลหลักที่ฉันตกลงที่จะมุ่งหน้าไปที่เมืองอู๋คือแซคคารี่อยู่ที่นั่น ฉันอยากจะพบเขาและอยู่เคียงข้างเขา ฉันส่งข้อความไปหาแซคคารี่พร้อมคำถาม แคโรไลน์: “คุณจะกลับบ้านเมื่อไหร่คะ?” แซคคารี่: “ฉันจะกลับมาในคืนพรุ่งนี้ ไม่ต้องกังวล” เมื่อใดก็ตามที่เขาตอบกลับข้อความของฉัน เขามักจะบอกว่าไม่ต้องกังวล เขารู้ว่าฉันเป็นห่วงเขาเสมอ เขาพยายามปลอบฉัน ฉันลังเลสักพักก่อนจะส่งข้อความต่อไปให้เขา แคโรไลน์: “ฉันมีอะไรบางอย่างต้องไปทำในวันพรุ่งนี้ที่เมืองอู๋ คุณต้องการกลับมาที่เมืองถงพร้อมกับฉันไหมคะ ?” แซคคารี่: “อืม ฉันจะไปรับคุณพรุ่งนี้” การอ่านข้อความของเขาทำให้ฉันรู้สึกหลงรัก ฉันกลับไปที่ห้องนอนเพื่อแต่งหน้า และเปลี่ยนเป็นชุดเดรสแขนกุดสีชมพู ฉันไม่ได้แต่งหน้าจนหนาเตอะ เพียงแต่ว่า การแต่งหน้าของฉันเป็นสไตล์ที่ดูอ่อนเยาว์