บทที่ 250

“ไม่ พวกเขาจะมาพรุ่งนี้” ฉันถามกลับด้วยความประหลาดใจ “ไหนคุณว่าคืนนี้ไม่ใช่เหรอ?” “ฝนตกหนักเกินไป พวกเขามาไม่ได้หรอก” เสียงทุ้มว่าอย่างนั้น ฉันถอนหายใจออกมา เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของอีกฝ่าย “เมื่อกี้ฉันฝันร้าย” ดวงตาคู่คมหลับลง ก่อนเอ่ยปากถาม “ฝันร้ายยังไง?” “ฉันฝันว่าหมอบอกฉันไม่สามารถอุ้มท้องได้อีกแล้ว คุณไม่คิดว่ามันเป็นความฝันร้ายสำหรับฉันเหรอ?” ร่างบางนิ่งเงียบเพราะยังตกอยู่ในความรู้สึกกลัวจากฝันเมื่อคืน ● แล้วค่อยเงยหน้าพูดกับแซคคารี่อีกครั้ง “ก่อนหน้านี้ฉันไปตรวจสุขภาพมา หมอบอกว่าถ้ายังทานยาให้สม่ำเสมอ ร่างกายของฉันก็ยังมีโอกาสได้ตั้งครรภ์ และเป็นแม่คนอีกครั้ง” ร่างสูงยิ้มบาง เห็นแบบนั้นจึงยกแขนขึ้นไปโอบรอบคอหนาไว้พลางซุกลงที่อกแกร่ง แคโรพึมพำ “ฉันอิจฉาเอเลนมากเลย แม้ว่าเธอจะคลอดก่อนกำหนด แต่ฉันก็ยังอิจฉาเธออยู่ดี แม้กระทั่งต้องเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อลูก ฉันก็ยังอิจฉาเธอ! ฉันอยากเป็นแม่คนบ้าง อยากเลี้ยงลูกของคุณ คุณรู้ไหม ว่าความฝันนั้นมันน่ากลัวยิ่งกว่าความตายซะอีก!” มือหนาลูบไหล่ฉันเชิงปลอบเบา ๆ “เลิกคิดมากได้แล้ว” ริมฝีปากบางเม้มแน่น “ฉันจริงจังนะ” ทว่าคนข้างกายกล