บทที่ 212

ก่อนหน้านี้โจชัวร์เคยบอกฉันไว้แล้วว่า ถ้าอยากจะง้อคนอย่างแซคคารี่ ฉันต้องหน้าด้านเข้าไว้ ห้ามกลัวการปัดป้องที่เย็นชาของเขาเด็ดขาด แต่มันก็ไม่ได้ยากเกินความสามารถของฉัน เพราะส่วนตัวแล้ว แซคคารี่นั้นค่อนข้างที่จะว่าง่ายและเข้าใจง่าย ตอนนั้นฉันถามโจชัวร์ว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน?” อีกฝ่ายเพียงขยิบตาส่งกลับ “ฉันยังต้องอธิบายอะไรอีกล่ะ? ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้เขาก็ดูแลเธอดีมาตลอดไม่ใช่หรือไง?” หญิงสาวเข้าใจในสิ่งที่พี่ชายคนสนิทต้องการจะสื่อ แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่อีกฝ่ายพูดเสียทีเดียว ถ้าว่ากันตามจริง แคโรยังรู้สึกกลัวทุกครั้งที่ต้องนั่งข้างแซคคารี่ และรู้สึกปอดแหกทุกครั้งที่ต้องพยายามเข้าหาก่อน อยากสนิทด้วยแต่ก็กลัว เพราะอย่างนั้น เมื่ออีกฝ่ายดุเสียงเย็นฉันก็รีบปล่อยมือเขา พลันนั่งหลังตรงทันที บรรยากาศในรถแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดอีกครั้ง ร่างบางเลิกลักไปมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดส่งข้อความหานาธาน ฉันขอวีแชทของยาราและเบอร์ติดต่อของเธอ พูดตามตรง ฉันประทับใจในตัวเด็กคนนี้ เธอเป็นเด็กที่สุดยอด ยารามีทักษะชำนาญการในทุกเรื่อง รวมทั้งบุคลิกภาพที่ซับซ้อนแต่เป็นธรรมชาตินั่นอีก มัน