บทที่ 202

จู่ ๆ เขาก็เดินลงบันไดทีละขั้น ทุกย่างก้าวของเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังเดินเหยียบอยู่บนหัวใจของฉัน มันทำให้เกิดแรงกระเพื่อมเล็กน้อยในส่วนลึกของหัวใจของฉัน ฉันจ้องมองและพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า“ พี่ คุณหล่อมาก” ฉันเคยพูดแบบนี้กับเขาหลายครั้งก่อนหน้านี้ หลังจากหยุดชั่วครู่ ฉันก็แสร้งทำเป็นเศร้าและพูดว่า “ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ต้องการผู้ชายที่ไม่หล่อเหลา พี่ อย่าเอามาใส่ใจ คราวหน้าฉันจะระวัง!” เขาพูดแผ่วเบาว่า “ดีล่ะ แค่นี้ครั้งเดียวก็เกินพอ” หึ้อ ผู้ชายเย็นชามาก แซคคารี่ลงไปชั้นล่างในห้องครัว ฉันเดินตามไปและเห็นเขาเปิดตู้เย็นเพื่อเอาวัตถุดิบมาทำบะหมี่อุด้งหนึ่งชาม จากนั้นเขาก็วางชามบะหมี่ที่ปรุงสุกไว้บนโต๊ะอาหารและเดินกลับขึ้นไปชั้นบนคนเดียว เขาปรุงอาหารนี้ให้ฉันหรือเปล่า? ฉันหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วกัดไปสองอัน น้ำซุปให้ความสดชื่นและห่อด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของต้นหอม ฉันกินสิ่งที่อยู่ในชามเสร็จแล้วและเอาชามไปที่อ่างล้างจาน หลังจากทำความสะอาดชามเสร็จ ฉันก็กลับขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน ฉันเปิดประตูและถามอย่างห่วงใยว่า “พี่รอง พี่ไม่หิวเหรอ?” แซคคารี่นอนอยู่บนเตียงและอ่านหนังสือ ชื่อเรื่อง ‘