บทที่ 158

ฉันตกใจเมื่อเห็นว่าโจชัวร์มาอยู่ที่เมืองอู๋ จำได้ว่าเขาพึ่งโทรมาเมื่อเช้าวันนี้เอง หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับแซคคารี่หรือเปล่านะ? แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงโจชัวร์ก็ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ “เธอยังจะได้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นพี่สามของเธอ?” ร่างสูงเดินเข้ามาก่อนจะวางมือหนาลงบนศีรษะของฉัน การกระทำนั้นช่างดูใกล้ชิดทั้ง ๆ ที่เราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แถมไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นด้วย ริมฝีปากบางยิ้มแห้งเมื่อโดนอีกฝ่ายหยอกเย้า “ฉันเห็นวิดีโอนั่นว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ต จึ๊ จึ๊ แคลลี่ เธอนี่มันร้ายใช่ย่อย เชื่อเถอะว่าพี่รองคงเริ่มมีน้ำโหแล้วตอนนี้” แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแซคคารี่เสียหน่อย เขาจะมาโกรธฉันได้ยังไงกัน แต่ที่น่ารำคาญคือชีวิตส่วนตัวของฉันต้องมาโดนคนภายนอกสอดแทรกความคิดเห็นว่าร้ายเข้ามาไม่หยุด พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินชีวิตของฉัน? “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพี่รองด้วยล่ะ?” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสงสัย ทว่าโจชัวร์กลับแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำถามนั้น ก่อนจะแกล้งฉันต่อ “‘ฉันเคยรักคุณมากจนมันแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดทุกครั้งที่ฉันนึกถึงคุณ แม้กระทั่งเห็นหน้าคุณแบบนี้ ฉันก็เจ็บเหมือนหายใจไม่ออก!’ จึ๊ จึ๊..