บทที่ 151

ฉันเดินออกมารับลมเย็นกับบรรยากาศอบอุ่นของแสงแดดในฤดูร้อนที่ด้านนอกของคฤหาสน์อยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปนอกเล่นมือถือในห้อง โปรแกรมวีแชทไม่เคยโดยเปิดเช็คข้อความนานเกือบสองเดือน ทำให้มีข้อความตกค้างอยู่ในช่องแชทเป็นร้อยข้อความ ฉันไม่รู้ว่าคนที่ส่งมาเป็นใครบ้าง แต่ฉันก็ไม่คิดที่จะใส่ใจมันอยู่แล้ว หลังจากค้นหาสอดส่องอยู่ในโลกออนไลน์อยู่หลายนาทีก็รู้สึกเบื่อซะอย่างนั้น ร่างเล็กลุกขึ้นพลันหมุนตัวเดินไปยังห้องทำงานของแซคคารี่เพื่อหาหนังสือมาอ่านฆ่าเวลา มือบางผลักประตูเข้าไปพลันเบนสายตาไปยังงานศิลปะมากมายที่อยู่ด้านในห้อง และภาพวาดทิวทัศน์จากสถานที่ต่าง ๆ ทั่วโลกที่แขวนอยู่บนผนัง มันมีข้อความสั้น ๆ ที่ถูกเขียนอย่างบรรจงไว้บนภาพเขียนแทบจะทุกรูป แม้ว่าฉันจะเคยเข้ามาในห้องนี่แล้ว แต่ตอนนั้นกลับมัวแต่วิตกกังวลจนลืมสังเกต ตอนนี้แซคคารี่ไม่ได้อยู่ที่บ้าน ทำให้ฉันสามารถใช้เวลาในการดื่มด่ำกับงานศิลปะพวกนี้ได้อย่างอิสระและสบายใจ ฉันเพลิเพลินกับมันไปเรื่อย ๆ ก่อนจะสังเกตเห็นรอยประทับละลายมือชื่อที่อยู่บนงานศิลปะพวกนั้น มันเขียนไว้ว่า “ชิค” ขอเดาว่าคนที่สร้างสรรค์งานพวกนี้ขึ้นคงเป็นล