บทที่ 143

ฉันพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว หลังจากฉันตาย ฉันจะเขียนพินัยกรรมส่งไตให้เธอ” “แคโรไลน์ เธอสามารถอดทนกับความตายได้ไหม?” ควินซี่ถามฉันว่าฉันจะทนได้ไหม ... จะเป็นยังไงถ้าฉันทำไม่ได้?! จู่ ๆ ควินซี่ก็หันมามองฉันและพูดเบา ๆ ว่า “ดิกสันรักคเธอมาก ฉันได้ทดสอบเขาเพื่อเธอแล้ว เขาเต็มใจที่จะแต่งงานกับฉันเพื่อช่วยเธอ เขารักเธอมากจริง ๆ” เธอพูดอะไร?! เธอบอกว่า เธอได้ช่วยฉันทดสอบดิกสันงั้นเหรอ? เธอไม่ได้แต่งงานกับดิกสันเพื่อแก้แค้นฉัน? เธอพยายามค้นหาความรู้สึกของดิกสันที่มีต่อฉันสินะ? ฉันจ้องไปที่ควินซี่ด้วยความตกใจ และเธอก็เตือนฉันว่า “ในตอนนี้เธอตั้งใจขับรถก่อน! ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่” ฉันใช้สายตามองกลับไปที่ถนน ควินซี่พูดอีกครั้ง “แคโรไลน์ ฉันหวังว่าคุณจะมีชีวิตที่ดี” ควินซี่ต้องการให้ฉันมีชีวิตที่ดี ในขณะนั้น ฉันไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร ฉันอยากจะให้เธอเกลียดฉันมากกว่าที่จะปฏิบัติต่อฉันอย่างไม่เห็นแก่ตัวแบบนี้ เธอควรเกลียดฉัน และเธอไม่ควรเป็นแบบนี้! ฉันวัดความปรารถนาดีของเธอด้วยการวัดค่าเฉลี่ยของตัวเองมาตลอดหรือเปล่า? ฉันไม่สามารถกลั้นน้ำตาในดวงตาของฉันได้ จู่ ๆ เ