บทที่ 136

แซคคารี่ไม่ตอบกลับข้อความของฉัน ฉันจึงโทรหาผู้ช่วยของฉัน เขายังไม่ได้ออกจากเมือง ชัคมารับฉัน แต่ดิกสันนั่งนิ่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารทำให้ฉันประหลาดใจ “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?” ฉันเสียงแข็ง “ท่านประธานเกร็กพักที่โรงแรมเดียวกับผมเมื่อวานนี้” ชัคอธิบาย “เราอยู่ในเที่ยวบินเดียวกัน ดังนั้นเราจึงลงเอยด้วยการเช็คเอาท์ที่ล็อบบี้พร้อมกัน ฉันเพิ่งรับสายของคุณไปในตอนนั้นแล้วมาอยู่ที่นี้ได้ไงเนี่ย ฉันเปิดประตูรถอย่างโมโหและเข้าไปในรถ ดิกสันเอียงศีรษะเพื่อมองไปรอบๆบริเวณใกล้เคียง “คุณมีบ้านอยู่แถวนี้หรือเปล่า?” ฉันไม่สามารถตอบเขาได้ ผู้ช่วยของฉันมีสายตาที่เฉียบคมและช่วยฉันตอบคำถามนั้นแทน “ท่านประธานเกร็ก เราเป็นเจ้าของทรัพย์สินสองแห่งที่นี่” เขาโกหก ชัคทำได้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้เนื่องจากเขาเชื่อฟังดิกสันอยู่เหมือนกัน ตอนที่เรามาถึงเมืองอู๋มันสายแล้ว ฉันอยากกลับไปที่คอนโดมิเนียมเพื่อพักผ่อนให้เต็มที่เพราะฉันแทบไม่ได้นอน แต่ดิกสันก็ยังตามฉันมาตลอด ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าที่ใหม่ของฉันคือที่ไหน ฉันจึงขอให้ชัคส่งฉันกลับไปที่คฤหาสน์ของชอว์แทน เมื่อฉันกลับมา ฉันก็นอนลงบนเตียงและนอนทันทีโดยไม่สน