บทที่ 134

ดูเหมือนว่าช่วงนี้ดวงของฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โชคไม่เข้าข้างแถมยังโดนทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เคยโดนตบรุมกระทืบ ยังไม่รวมตอนที่โดนมีดเฉือนเฉี่ยวหัวไหล่ และยังจะมาโดนสาดด้วยน้ำอะไรก็ไม่รู้เพราะตัวการที่ชื่อดิกสันอีก อ้อมกอดที่กอดไว้ราวปกป้องทำให้ฉันไม่ได้รับอันตราย ฉันตั้งสติอยู่ครู่กอดจะมุดออกมาจากอ้อมแขนนั้นแล้วกลับขึ้นไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆ โชคที่ที่ความนิ่มของหญ้าช่วยรองรับแรงกระแทกให้เรา ฉันนั่งลงลนเก้าอี้พลางสำรวจสภาพตัวเองและเมินเฉยต่อชายหนุ่ม ดิกสันลุกขึ้นยืนพร้อมจัดชุดสูทให้เรียบร้อย สายตาคมมองไปยังหญิงสาวอีกสองคน “คุณคิดจะทำอะไรของคุณ?” เวนดี้รับโพล่งเอ่ยปัดความผิด “คุณเกร็ก ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ ฉันไม่รู้ก้วยว่าเกวนจะทำอะไรแบบนี้ คุณกับคุณชอว์ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” ดิกสันเพิกเฉยต่อคำพูดของเวนดี้ก่อนจะเบนสายตาไปยังเกวนแล้วจ้องเธอด้วยความกดดัน “ในขวดนั้นคือน้ำอะไร?” เกวนแสยะยิ้ม “ดิกสัน นี่คือน้ำกรดไงล่ะ” ยัยนั่นบ้าไปแล้ว เธอพูดออกมาพร้อมยิ้มรับราวกับมันเป็นเรื่องปกติ แคโรจ้องไปรอยน้ำกรดบนพื้นที่กำลังกัดกร่อนพื้นซีเมนต์ ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากมันโดนหน้าละก็ คงแย่แน่ ฉันคงทนรับสภ