บทที่ 132

ดิกสันไม่ได้รู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างควินซี่กับตระกูลชอว์ นั่นทำให้เขาคิดน้อยไป และหลงเชื่อว่าการแต่งการกับหล่อนจะสามารถช่วยชีวิตฉันได้จริง ทว่าควินซี่ก็ไม่ได้รู้จักมักจี้กับดิกสัน ทำไมเธอถึงอยากแต่งงานกับเขากันล่ะ? หรือเธอแค่อยากป่วนความสัมพันธ์ระหว่างเราเฉย ๆ “ผมจะคอยตรวจสอบให้แน่ใจว่าเธอรักษาคุณได้จริง ๆ” ดิกสันยังคงพยายามพูดเชิงโน้มน้าวให้ฉันเข้าใจ แคโรขืนตัวออกจากร่างสูงอีกครั้ง พลางเงยหน้าขึ้นสบตาแน่วแน่ “ถ้าเธอทำไม่ได้ล่ะ?” เขากัดริมฝีปากก่อนเอ่ย “อย่างน้อยก็ได้ลองพยายามดูแล้ว” ลองบ้าบออะไร?! ลองแต่งกับยัยนั่นน่ะเหรอ? ฉันหน้าบึ้งตึงด้วยความโมโห “ชีวิตฉันไม่ใช่การกุศล” ว่าจบพลันก้าวฉับ ๆ มาที่รถของตัวเองทันที มือเรียวเปิดประตูรถสอดตัวเข้าไปก่อนกดสตาร์ท ฉันเตรียมปิดประตูเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ดิกสันกลับคว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วดึงให้ออกมาจากรถ “แคโรไลน์ กลับบ้านกับผมเถอะ” เสียงเข้มพูดพร้อมเบนสายตาไปยังคฤหาสน์ตระกูลชอว์ “ดิกสัน เราเลิกกันเถอะ” ฉันไม่อยากกลับไปอยู่กับวังวนความรู้สึกแย่ที่ไม่รู้จบนี่ ฉันกลัวและเจ็บปวดที่โดนเขาทำร้ายกันครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่