บทที่ 12

สายตาของดิกสันจับจ้องมาที่ฉัน ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมเขาถึงทำตัวแบบนี้ “ทำไมเขาถึงต้องแกล้งทำเป็นว่าห่วงใยฉัน เราหย่ากันไปแล้วนะ... ” ฉันดึงมือออกจากฝ่ามือของเขาแล้วพยายามทำให้ตัวเองสงบลง "ฉันไม่รู้จะบอกคุณว่าอะไร บางทีฉันอาจต้องการความรักมาตลอด ตั้งแต่ฉันรวยมันก็เกิดขึ้นกับฉัน จนบางทีฉันคิดว่าอาจจะซื้อความรักด้วยเงินที่ฉันมี อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน” ฉันหยุดชั่ววินาทีในขณะที่จ้องเข้าไปในดวงตาที่ชัดเจนของเขาแล้วพูดต่อไปว่า "ฉันแลกเปลี่ยนบริษัทชอว์ เพื่อการแต่งงานของเราตอนนี้ฉันแค่แลกเปลี่ยนเงินเพื่อความรัก" “งั้นไปเดทกันเถอะ” ฉันรู้สึกประหลาดใจมากจนกระเป๋าตังค์ของฉันหล่นลงบนพื้น "คุณพูดว่าอะไรนะ?" “ฉันจะออกเดทกับเธอแล้วแกล้งทำเป็นรักเธอ ฉันจะหวงเธอและทะนุถนอมเธอราวกับว่าเธอเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันจะทำให้เธอมีความสุขและทำทุกอย่างที่เธอบอกให้ฉันทำ ฉันจะเป็นแฟนที่สมบูรณ์แบบของเธอจนถึงวันแต่งงานของฉัน” คำพูดสุดท้ายของเขาได้ปลุกฉัน มันไม่มีอะไรเลยนอกจากความฝัน เขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น ฉันอาจจะรู้สึกแย่แต่ฉันก็ยังมีความภาคภูมิใจ ฉันอย