บทที่ 112

ฉันเดินผ่านซอยโดยใช้ร่มเป็นไม้เท้าพยุง กลับมาในรถฉันยังคงตกใจและเริ่มรู้สึกหดหู่ ฉันไม่เคยคิดว่าพ่อแม่ของฉันจะดูแลเควนซี่แบบที่พวกเขาทำ เพื่อหวังเอาไตข้างหนึ่งของเธอออกไปอย่างจริงจัง ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก เด็กผู้หญิงที่อายุแทบจะไม่ห่างจากฉันเลย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราทั้งคู่จะเป็นแคโรไลน์ ชอว์ แต่ชะตากรรมของเราก็มีความแตกต่างกันเช่นนี้ ผู้ช่วยของฉันรู้สึกว่าฉันหดหู่ และเขาถามฉันเบาๆขณะที่เขาขับรถ “ท่านประธานชอว์ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” “มันไม่มีอะไรหรอก” ฉันพูดพร้อมกับส่ายหัว ฉันนึกถึงตอนที่ฉันยืนอยู่หน้าประตูและเห็นผู้หญิงคนนั้นในชุดกระโปรงลายดอกไม้ที่คล้ายควินซี่ ฉันรู้สึกถึงความกลัวที่อธิบายไม่ได้ที่ปะทุขึ้นในใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันกลัวอะไร บางทีมันอาจจะเป็นความผิดที่แย่ที่สุด ฉันถามแอนดรูว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อควินซี่หรือเปล่า “ควินซี่ไม่ได้อยู่ในประเทศ” แอนดรูปฏิเสธ ผู้หญิงคนนั้นมีลักษณะคล้ายกับควินซี่มาก แต่ไม่ใช่เธอ แต่เธอเป็นคนรักของแอนดรู ... ในช่วงเวลานั้น ฉันเข้าใจว่าแอนดรูชอบชิงเควมาโดยตลอด และนั่นคือเหตุผลที่แท้จริงที่เขาออกจากครอบครัวชอว์ เนื่องจากเขาชอบเธอ เขาค้นพบตั