บทที่ 10
หิมะตกมาหลายวันแล้ว เมืองอู๋ส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงไฟของเมืองโดยมีหิมะสีขาวบริสุทธิ์ปกคลุมไปทั่ว เรายืนเผชิญหน้ากันในช่องทางแคบเงาของเขาทอดยาวและบางลงบนพื้นด้านล่างพวกเรา เขาอาจถูกเข้าใจผิดได้ง่าย ๆว่าเป็นตัวละครที่เดินออกมาจากมังงะ เขาได้ยินที่ฉันพูดแล้วก็อึ้ง เขามองมาที่ฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับวิธีที่ฉันพูดกับเขา เขาถามฉันง่าย ๆว่า "บ้านเธออยู่ที่ไหน สาวน้อย?"
“คฤหาสน์ของตระกูลชอว์ ... ”
ทันทีที่ฉันตอบฉันจำได้ว่าดิกสันไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนดังนั้นฉันจึงบอกที่อยู่ให้เขาอย่างรีบร้อน เขายิ้มจาง ๆ ให้ฉันและถอดผ้าพันคอมาพันรอบคอของฉัน ความอบอุ่นในร่างกายของเขายังคงอยู่
ฉันได้ยินเขาพูดว่า "ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน"
รอยยิ้มของเขาทำให้เขาดูดีมากยิ่งขึ้น …
ดูเหมือนว่าดวงตาและคิ้วของเขาถูกระบายสีขึ่นเพื่อเพิ่มเสน่ห์ของเขา
ฉันก้าวขึ้นไปเดินเคียงข้างเขา และพยายามจับมือเขา ฉันบอกได้เลยว่าตอนแรกเขารู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ฉันอาจจะดูเชื่อฟังและไม่เป็นอันตรายจนเขาไม่ปฏิเสธที่จะจับมือฉัน เราสองคนเดินไปที่บ้านของฉันช้า ๆ
เราทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรเลย มันเป็
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link