บทที่ 104

ฉันไม่ได้ถามลอเรน กรีน ว่าสาเหตุนั้นมาจากแลนซ์ เกร็ก หรือเปล่า เพราะลอเรนยังคงคิดเสมอว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อแลนซ์นั่นล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถบอกออกไปได้ และในขณะเดียวกันเธอก็รู้ว่าตอนนั้นแลนซ์ก็มีใจให้ฉัน ตามหลักแล้วก็ไม่แปลกที่เจอจะมองว่าฉันเป็นศัตรู ฉันบอกไม่ได้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร หรือคิดอย่างไรกับฉัน รวมทั้งไม่เข้าใจด้วยว่าเธอโทรหาฉันเพื่อขอเจอทำไม ลอเรนพยักหน้ายอมรับโดยตรง “ใช่ค่ะ มันเกี่ยวกับความสัมพันธ์นั้นแหละ หรืออาจจะเรียกว่ารักที่ไม่สมหวังก็ได้” ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันอาจจะถามเธอว่าผู้ชายที่เธอรักเป็นคนแบบไหน ทว่าเมื่อฉันรู้ว่าคนคนนั้นคือแลนซ์ ทำให้ฉันไม่อยากจะถามอะไรอีก แคโรถอนหายใจก่อนเอ่ย “ความรักก็เป็นเรื่องยากเหมือนกันนะ ฉันไม่รู้ว่าจะปลอบเธอยังไงดี แต่หยิบผ้าห่มด้านหลังมาห่มไว้ให้ตัวอุ่นก่อนเถอะ” เมื่อลอเรนสัมผัสได้ว่าฉันพยายามเว้นระยะห่างกับเธอ อีกฝ่ายก็เม้มริมฝีปากแน่นพลันเงียบลงทันตา แขนเรียวไม่แม้แต่จะเอื้อมไปหยิบผ้าห่มด้านหลัง หากมองตามความสัมพันธ์ของฉันกับดิกสัน เกร็ก ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังเป็นพี่สะใภ้ของเธออยู่วันยังค่ำ ยากที่จะอธิบายว่าฉันก็รู้สึก