บทที่ 57: ผู้หญิงคนแรกที่มอบดอกไม้ให้

เมื่อขับรถกลับมาที่เลควิวเนสท์  วิลเลียมเห็นวาเลเรียดูทีวีในห้องนั่งเล่น เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู วาเลเรียไม่หันหลังกลับและจ้องไปที่ทีวีต่อไปอย่างตั้งใจ วิลเลี่ยมเดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม และพาเขานั่งข้างเธอ "ทำไมคุณไม่รับสายของผม" วาเลเรียยังคงจ้องไปที่หน้าจอทีวีโดยไม่พูดอะไร “ฉันกำลังคุยกับคุณ ทำไมไม่ตอบผมล่ะ” วิลเลี่ยมเอื้อมมือไปจับ วาเลเรียสะบัดมือออก “ฉันไม่อยากคุยกับคุณ ไปให้พ้นสายตาฉัน!” “อะไรทำให้คุณโกรธ? มันเกี่ยวกับการออกจากโรงพยาบาลของผมเหรอ? ผมพยายามจะทำให้คุณประหลาดใจ” จากนั้นเขาก็ดึงช่อดอกไม้จากด้านหลังและส่งให้วาเลเรียด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ขอบคุณที่ดูแลผมตอนที่ฉันป่วย มันเป็นของขวัญขอบคุณ” วาเลเรียจ้องไปที่ดอกไม้ที่สดใสในมือของเขา กุหลาบสวยและสดมาก! “ช่อดอกไม้ให้ฉันเหรอ? นี่คือคำขอโทษเหรอ?” เธอตั้งใจจะให้อภัยเขา แต่จู่ๆ เธอก็พบว่าเขาเป็นฆาตกรลวงใจผู้หญิง เขาคงเคยทำแบบนี้กับผู้หญิงหลายคนมาก่อน แต่เธอต่างจากคนอื่นๆ ที่เขาเคยรับใช้ เธอทำหน้าบึ้ง “นี่คือสิ่งที่คุณมี กุหลาบช่อหนึ่ง เธอคิดว่าฉันเป็นใคร มันช่างวิเศษเหลือเกิน!” “วิเศษ?” วิลเลียมจ้องไปที่ใบหน้าที่ขุ่นมัวของเธอแ