บทที่ 30: โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ วาเลเรียก็เริ่มประหม่าและบอกวิลเลียมว่าเธอสังเกตเห็นอะไร "นายน้อยวิลเลียม มีรถบางคันตามเรามาตลอดเวลา!" "จริงเหรอ?" วิลเลียมมองไปที่กระจกหลัง เป็นรถที่เขานำมาเอง เมื่อเขาขับรถกลับ สองคนนั้นก็จะขับรถกลับพร้อมเขาโดยอัตโนมัติ เขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงเฉิ่มอย่างวาเลเรียจะสังเกตเห็น "รถสองคันตามเรามา ฉันเฝ้าดูพวกเขามานานกว่าสิบนาทีแล้ว พวกเขาชับตามเราอย่างใกล้ชิด ฉันต้องแจ้งตำรวจ!" วาเลเรียพูดและกำลังจะโทรหาตำรวจ วิลเลียมไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ผู้หญิงเฉิ่มคนนี้เป็นตัวตลกจริงๆ เมื่อเธอควรจะฉลาดเธอก็ไม่ฉลาดเลย เมื่อเธอควรจะโง่ เธอก็เริ่มอวดฉลาด เขาห้ามวาเลเรีย "อย่าแจ้งตำรวจ ค่อยคุยกันทีหลัง" ขณะที่เขาพูด เขาทำท่าทางไปที่รถข้างหลังเขา และผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็เร่งความเร็วและแซงพวกเขา ไม่นานรถทั้งสองคันก็หายไป วาเลเรียค่อยคลายความกังกล "โชคดีที่พวกเขาไม่ตามเรามา ตอนนี้ฉันกลัวมาก!" ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็กลับไปที่ บีซิตี้ วาเลเรีย ตามวิลเลียมเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเลควิวเนสท์ ไม่กี่นาทีต่อมาโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอก้มดูโทรศัพท์ กลายเป็นว่าคนที่โทรม