บทที่ 13

ในขณะที่เขาพูดประตูก็ถูกผลักเปิดออกและเลขาสาวสวยผู้น่าดึงดูดก็โผล่หน้าเข้ามา เลขากล่าวด้วยความเคารพว่า "ท่านอาเรส มีผู้หญิงหน้าตาสวยมาหาคุณที่นี่ค่ะ" เธอดูเหมือนตื่นเต้นและซุบซิบ เกรย์สันบอกเธอว่า "คุณไม่รู้หรือไงว่าที่ทำงานของทานอาเรสห้ามผู้หญิงเข้าโดยพลการ ส่งเธอออกไป" เจย์สงสัยอยู่ชั่วขณะว่านั่นเป็นผู้หญิงที่ถูกสาป โรส หรือเปล่า อย่างไรก็ตามเมื่อเขาได้ยินเลขาอธิบายว่าผู้หญิงคนนี้สวยเขาก็เลิกคิด ธรรมดาไร้รูปร่าง โรสกับสไตล์อันล้าสมัยของเธอไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำนั้น เลขาปิดประตูและกลับไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ เธอพูดอย่างเคร่งขรึม "ต้องขอโทษด้วยค่ะ ท่านอาเรสไม่รับแขกตอนนี้" โรสม้วนผมหยิกสีน้ำตาลของเธอและหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับความโกรธ จากนั้นเธอก็พูดแบบขำ ๆ ว่า "ท่านประธานของคุณเชิญฉันมาเอง หมายความว่ายังไงจะให้ฉันกลับไป? ฉันได้ทำหน้าที่ของฉันไปแล้วและยอมจำนนทำไมเขาถึงปฏิบัติกับฉันเหมือนฉันไม่ใช่มนุษย์?" เลขาตกตะลึง ตลอดหลายปีที่ทำงานในแกรนด์เอเชียมา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคนดูถูกท่านอาเรสอย่างกล้าหาญ เจย์และเกรย์สันเดินออกจากห้องทำงานและมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ ระหว่างทางพวกเขาได้ยินเสียงของโรสจึงหันกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่โต๊ะของเลขา เมื่อเลขาสังเกตเห็นแววตาที่น่ารำคาญและกระหายเลือดในดวงตาของท่านอาเรสเธอก็รีบแสร้งทำเป็นจัดโต๊ะทำงานทันที เจย์ยืนอยู่ข้างหลังโรส ขณะที่เธอพ่นการกระทำผิดของเขาต่อไปอย่างไม่สำนึกผิด "ลูกค้าถูกเสมอ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินที่เราจ่ายให้เขา เขาจะดำเนินธุรกิจยังไง?" "โอ้ โรส..." เจย์คำรามชื่อของเธอจากด้านหลังผ่านฟันที่ขบกัน โรสแทบจะล้มลงกับพื้นจากเสียงโผล่มาอย่างกะทันหัน เธอหมุนตัวไปเห็นเจย์เอามือล้วงกระเป๋าแล้วจ้องมองเธอ สิ่งเดียวที่โรสทำได้คือยิ้มให้เขาแบบเจื่อน ๆ ‘แ_่งเอ้ย‘ เธอเต็มไปด้วยความแค้นและต้องการที่จะระบายมัน ความคิดที่ว่าเจย์ไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เขาทำให้เธอโกรธมากจนเธออดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยทุกอย่างเกี่ยวกับเจย์ให้กับเลขาหน้าหวานฟัง ทำให้เธอประหลาดใจและตกใจเป็นอย่างมาก ท่านอาเรสสัมผัสได้ถึงการแสดงของเธอ เธอสงสัยว่าความโชคร้ายกำลังทับถมเธอเพราะเธอไม่ได้วิงวอนต่อเทพเจ้าก่อนออกจากบ้าน “ท่านอาเรส!” โรสเปลี่ยนท่าทางของเธอทันที อย่างไรก็ตามความกังวลใจของเธอทำให้เธอแตะกระเป๋าของเธออย่างไม่สามารถควบคุมได้ “เข้ามากับฉันสิ” เจย์หันหลังเดินเข้าไปในห้องทำงาน โรสจำความโหดร้ายที่เกิดขึ้นในห้องทำงานเมื่อวานนี้และลังเล "ท่านอาเรส แล้วถ้าเราพูดคุยกันด้านนนอกนี่ล่ะ วันนี้ฉันยุ่งมากจริง ๆ คุณแค่ช่วยบอกฉันทีได้ไหม—" เจย์หยุดเดินและหันมาจ้องเธอ "เธอยุ่งแค่ไหนเชียว?" โรสรีบคืนคำพูดตัวเอง "ไม่ ไม่ ไม่ ฉันหมายความว่าคุณคือท่านอาเรส คุณอาจมีสิ่งที่ต้องทำเป็นล้านอย่างในวันนี้ ฉันไม่อยากรบกวนเวลาของคุณมากเกินไป ทำไมคุณไม่พูดในสิ่งที่คุณอยากบอกฉันที่นี่?” เจย์จ้องมองนาฬิกาของเขาอย่างตั้งใจ ในที่สุดเขาก็กัดฟันและถามว่า "โรสเธออยากเจอเจนสันไหม?" ในชั่วขณะหนึ่งโรสล่องลอยไปดั่งสายลม และรับวิ่งตามเจย์ไป เจย์จ้องเธอด้วยท่าทางดูถูกและเดินเข้าไปในห้องทำงาน เจย์นั่งลงบนเก้าอี้หมุนสีดำของเขาและจ้องไปที่ผู้หญิงอวดเก่งตรงหน้าเขา เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่พบว่าเธอดูเหมือนมนุษย์จริง ๆ แล้ว เมื่อเธอแต่งตัวปกติ! เขาโยนสัญญาต่อหน้าโรส และด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจเขาพูดว่า “เซ็นสิ” โรสทำสัญญาอย่างรอบคอบและสแกนรายละเอียดที่เกี่ยวข้องในสัญญาอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอมาถึงจุดสุดท้ายเธอก็อดไม่ได้ที่จะประท้วง “นี่เป็นข้อตกลงของพวกนายทุนโฉดชั่ว ฉันจะไม่ยอมรับมัน” เธอโยนสัญญาคืนให้เจย์ มันเป็นสัญญายกเว้นทางการแพทย์ที่ขอให้แกรนด์เอเชียรับอนุญาตให้ใช้แม่ของเธอเป็นหนูทดลองสำหรับเทคโนโลยีใหม่ ๆ หากแม่ของเธอเสียชีวิตไป แกรนด์เอเชียจะต้องจ่ายค่าชดเชยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นสมาชิกในครอบครัวไม่สามารถอุทธรณ์พวกเขาด้วยเหตุผลใด ๆ หากเธอเซ็นสัญญาโดยพื้นฐานแล้วมันเป็นการขายแม่ของเธอให้กับโรงพยาบาลแกรนด์เอเชีย โรสไม่ได้โง่ เธอหัวเราะเยาะเจย์ว่า “ฉันเห็นคุณแค่ชอบขู่ฉันกับแม่ ท่านอาเรสฉันรู้ว่าคุณต้องการแก้แค้น ดังนั้นบอกก็ทำกับฉันนี่! อย่าทำกับหญิงชราที่กำลังใกล้จะตาย คุณไม่กลัวกรรมตามสนองหรือ?” เจย์มองไปที่โรสแล้วเลิกคิ้ว "เธอเองก็บอกว่าฉันเป็นนายทุน มันสมเหตุสมผลเหรอที่นายทุนจะยอมขาดทุนเมื่อต้องทำธุรกิจ?" โรสยืดคอและพูดว่า "ตราบใดที่ฉันยังไม่เซ็นสัญญาก็จะไม่มีผล ฉันจะไม่ทำธุรกิจกับคุณ!" หน้าของโรสสุดจะดื้อดึง คำพูดต่อไปของเจย์ฟังดูเหมือนประโยคแห่งความตาย "เธอคิดว่าฉันไม่มีปัญญาจะจ่ายค่าความผิดพลาดทางกาารแพทย์หากแม่ของเธอเสียชีวิตในแกรนด์เอเชียอย่างนั้นเหรือ?" สะอึก— โรสสะดุ้งตื่น ชีวิตแม่ของเธออยู่ในมือของเจย์ทันทีที่เธอถูกย้ายเข้าไปในโรงพยาบาล ไม่ว่าเธอจะเซ็นสัญญาหรือไม่ชะตากรรมของแม่เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ สิ่งเดียวที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้คือนายทุนรายนั้นเต็มใจที่จะชดเชยให้ เขาต้องการเป็นอิสระจากค่าทดแทน ไอ้ขี้เหนียว เศรษฐีชั่วร้าย เจย์เปิดสัญญาไปที่หน้าสุดท้ายซึ่งโรสยังไม่ได้อ่านและส่งคืนให้เธอ เขากระซิบอย่างเย่อหยิ่งว่า "เธอควรตัดสินใจว่าจะเห็นด้วยหรือไม่หลังจากอ่านข้อความนี้" โรสหยิบมันอย่างสงสัยอ่านเนื้อหาในหน้าสัญญาและพบว่าตัวเองติดอยู่ในย่อหน้า ตามสัญญาเจย์ใช้แม่ของเธอเป็นตัวประกันเพื่อบังคับให้เธอเป็นพี่เลี้ยงเด็กของเจนสัน 'ฮ่าฮ่า!' โรสเกือบจะสำลักออกมา เธอถือว่าเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม เธอควรที่จะเห็นด้วยแม้ว่าเจย์จะไม่ได้คุกคามแม่ของเธอก็ตาม เธอคิดถึงลูกคนแรกมาก! อย่างไรก็ตาม—โรสรู้สึกตกใจเมื่อมองไปที่เจย์ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงให้สิ่งวิเศษแก่เธอโดยไม่ทำอะไร ? เจย์มองใบหน้าที่สงสัยของโรสอย่างไม่แน่ใจว่าเธอจะทำตามแผนของเขาหรือไม่ “คุณจะให้ฉันเจอลูกชายของเราจริง ๆ เหรอ?” โรสถามอย่างสงสัย "โรส ระวังคำพูดของเธอหน่อย" เจย์พูดอย่างเป็นมิตร "เขาเป็นลูกชายของฉัน ไม่ใช่ของเธอ" เขาสะกดมันทีละคำ "ฉันจะยอมให้เธอเห็นเขา แต่มีเงื่อนไขเดียว—" "และนั่นคือ?" “ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอจะบอกเขาไม่ได้เลยว่าเธอคือแม่ของเขา”