บทที่ 10

“สามคนนี้มีสติดีไหม? พวกเขาดูสกปรกมาก ดูผู้หญิงที่สวมเครื่องแบบพนักงานทำความสะอาดถนนและหมวกสานของเธอสิ พระเจ้า! นี่เป็นร้านพิเศษสำหรับแบรนด์ชื่อดังต่าง ๆ อย่างนั้นหรือ” หญิงสาวที่ดูร่ำรวยมีฐานะหัวเราะเยาะเย้ยเธอ ขณะที่มองไปแล้วหยิบเสื้อผ้าของเธอ เธอใช้กระเป๋าแบรนด์เนมสุดหรู “ฉันขอโทษนะคะคุณนาย ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้!” พนักงานขายสาวสวยข้าง ๆ เธอตอบทันทีด้วยรอยยิ้มตามธรรมเนียม จากนั้นหันกลับไปสั่งพนักงานขายคนอื่นว่า “ไป เขาพวกเขาออกไปจากที่นี่ อย่าปล่อยให้พวกเขาลดระดับร้านค้าของเรา!” พนักงานบริการรีบสวมรองเท้าส้นสูงของเธอและเดินเข้าไปหากลุ่มของเฟนด์ “สวัสดีค่ะ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้าใช่ไหมคะ? เราเป็นร้านค้าแบรนด์ชั้นนำ ผลิตภัณฑ์ของเรามาจากต่างประเทศและมีคุณภาพสูง... ” พนักงานขายคนนี้เป็นพนักงานที่มีประสบการณ์ เธอแน่ใจว่าเมื่อทำแบบนี้คนยากไร้เหล่านั้นจะตระหนักว่าพวกเขามาผิดที่และจากไปอย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตามครั้งนี้เธอได้ทำผิดพลาดอย่างเห็นได้ชัด เฟนด์มองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า “ดูหรูหราดี ฉันกำลังหาซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้แม่และภรรยา ฉันจะไม่รับของเกรดต่ำพวกนั้น” “อะไรนะ?!” พนักงานบริการตะลึง “คุณแน่ใจหรือ” เฟนด์มองเซเลน่าที่ยืนข้าง ๆ “ภรรยาของฉันทั้งสวยและสง่างามมาก เธอไม่คู่ควรที่สวมเสื้อผ้าที่ดูดีงั้นเหรอ” “ฮิ ๆ แน่นอน ฉันเพียงแค่กังวลว่าคุณจะมีปัญหากับการชำระเงินในภายหลัง” พนักงานขายหัวเราะเบา ๆ หากไม่ใช่เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของร้านเธอคงจะบอกเขาโดยตรง คนยากจนแบบพวกเขาจะมีเงินมาซื้อสินค้าได้อย่างไร? “มีปัญหาอะไร” เฟนด์ไม่ได้สนใจ เขาชี้ไปที่ชุด ๆ หนึ่งทันทีและกล่าวว่า “เซเลน่าชุดนั้นดูสวยดี ผมคิดว่ามันเหมาะกับคุณ!” “มันดูดี แต่ฉันไม่ชอบสีนั้น เฟนด์ฉันคิดว่าเราควรออกไปจากที่นี่!” เซเลน่ารู้สึกประหม่า ก่อนที่เธอจะแต่งงานเธอมาร้านค้าพวกนี้เสมอ แต่ในตอนนี้เธอกำลังรู้สึกยับยั้งชั่งใจตัวเองอย่างมาก “คุณไม่ชอบสีนี้เหรอ? นั่นเป็นข้อแก้ตัวที่ดีทีเดียว!” โดยไม่คาดคิดว่าผู้หญิงที่ดูร่ำรวยคนนั้นจะเดินเข้ามาหาพวกเขา เธอหัวเราะเยาะ “แค่ยอมรับว่าจ่ายไม่ได้ มีอะไรให้เสียหน้างั้นเหรอ? ถ้ารู้ว่าจนแล้วทำไมถึงยังมาปรากฏตัว คนมีเงินเท่านั้นที่คู่ควรกับการปรากฏตัวที่นี่!” “จนงั้นเหรอ? คุณตัดสินความร่ำรวยของเราจากอะไร” เฟนด์รู้สึกโกรธ เขาไม่คิดว่าคนอื่นจะคิดร้ายต่อเขา แต่การมุ่งเป้าไปที่เซเลน่าดแทน ซึ่งเป็นเรื่องที่เขายอมรับไม่ได้ “ตรงไหน?” เมื่อเห็นว่าเฟนด์กล้าที่จะโต้ตอบเธอ เธอจึงเผชิญหน้าทันที “ทุกตรง คนทำความสะอาดถนนหนึ่งคน กับคนที่แต่งตัวไม่ดีอีกสองคน จะซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้ยังไง? ลองดูด้วยตาของเธอเอง ชุดนี้มีราคาตัวเลขห้าตัว เธอเห็นไหม” “อะไร! ห้า...ห้า...ห้าหลัก!” โจแอนตกใจมาก เธอถึงกับผงะ เธอรู้ว่ามันจะมีราคาแพงแต่ไม่คิดว่าจะแพงขนาดนี้ อย่างมากที่สุดก็คือหนึ่งหรือสองพันเหรียญ เธอไม่เคยคิดว่าจะมีราคาถึงห้าหลัก “เฟนด์ ลูกลืมมันไปเถอะ เราไปดูที่อื่นก็ได้!” โจแอนมองเฟนด์ พร้อมทั้งขมวดคิ้ว “แม่ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ เสื้อผ้าตรงเหมาะสำหรับวันรุ่น ผมจะเลือกให้เซเลน่าก่อน แล้วผมจะช่วยแม่เลือกทีหลัง!” เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแม่ของเขาการแสดงออกของเฟนด์ ดูอ่อนโยนขึ้นมาก “ชุดนี้ เซเลน่าคุณไปลองดูสิ!” เฟนด์เลือกสิ่งที่เขาชอบยื่นให้เซเลน่า “คุณจริง ๆ ต้องการให้ฉันลองเหรอ” เซเลน่าขมวดคิ้ว ผู้หญิงชอบที่จะดูสวยงาม เธอเองก็อยากใส่เสื้อผ้าแบบนี้เช่นกัน แต่สถานการณ์ปัจจุบันของเธอไม่เหมือนเมื่อก่อน เธอไม่ได้เป็นผู้อำนวยการที่แสนสวย และไม่ได้เป็นคนในครอบครัวเทย์เลอร์อย่างเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แม้ว่าเฟนด์จะมีเงินรางวัลกว่าสองแสนเหรียญ แต่สิ่งที่ได้รับจากการเสี่ยงชีวิตของเขา เธอไม่ต้องการใช้เงินที่หามาได้ยากของเฟนด์ ด้วยวิธีนี้ “ไปลองดูสิ คุณกลัวอะไร?!” เฟนด์ผลักเซเลน่าเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า “เดี๋ยวก่อน ตัวเธอคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก ถ้าเกิดเสื้อผ้าของเราสกปรกจะทำยังไง? ฉันกลัวว่ามันจะไม่สามารถขายได้อีก!” พนักงานขายรู้สึกไม่พอใจ ใบหน้าคล้ำงอลง “ถ้ายังไม่หยุดพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ ฉันจะตบเธอ” เฟนด์ส่งรังสีอำมหิต ออร่าที่น่ากลัวนั้นทำให้เธอสะดุ้งและถอยหลังไปสองสามก้าว “คุณจะไม่ให้เราลองเสื้อผ้าก่อนซื้อเหรอ? แล้วห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ตรงไหน” เฟนด์โต้กลับอย่างเย็นชาจากนั้นพาเซเลน่าเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เซเลน่ามองไปที่เฟนด์ ทุกอย่างดูเหมือนความฝันสำหรับเธอ เฟนด์ในตอนนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ‘นี่เป็นเด็กส่งของคนเดียวกับเมื่อห้าปีก่อนที่เต็มใจแต่งงานกับครอบครัวของเธอและเกณฑ์ทหารไปทำสงครามในสถานที่ของอีวานด้วยเงินหนึ่งล้านเหรียญหรือไม่?’ ในขณะนี้เฟนด์กลายเป็นผู้ชายที่มีอำนาจเหนือกว่า เธอยิ้มแล้วรีบเปลี่ยนและเดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า “เซเลน่าคุณสวยมากในชุดนี้ สุดยอดมาก!” โจแอนมองดูด้วยสายตาขื่นชม แววตาเธอเปล่าประกาย “ถ้าเป็นหมื่นก็ช่างมันเถอะ เราจะซื้อชุดนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฟนด์ไม่เคยซื้ออะไรให้เธอมาก่อน นี่คือสิ่งที่เธอควรจะได้รับจากเขา ถ้าเรามีเงิน อยากจะซื้อสัก 10 ชุดก็ไม่เป็นไร!” “มันสวยจริง ๆ แต่ฉันคิดว่าแพงไปหน่อย!” เซเลน่าขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจที่จะไม่เอามัน แต่เธอก็ยังแนะนำว่า “ทำไมเราไม่ลองดูร้านอื่นสักหน่อย มีอีกตั้งหลายร้านที่เรายังไม่ได้ไป” “แค่ซื้อ ถ้ามันดูดีเงินไม่ใช่ปัญหา!” ในขณะเดียวกันเฟนด์ก็ส่งชุดให้เธออีกสองชุด “สองชุดนี้ก็ดูดีเหมือนกัน ลองเลย!” “เดี๋ยวก่อน ชุดนี้คุณลองไม่ได้!” พนักงานขายรีบหยิบชุดหนึ่งคว้ามาจากพวกเขา “คุณผู้ชายนี่เป็นชุดลิมิเต็ดเอดิชั่น เป็นชุดเดียวในทั้งประเทศ ชุดนี้แพงจริง ราคากว่าแสนเหรียญ! มันแพงที่สุดในร้านของเราดังนั้น ... ” เพี๊ยะ! ก่อนที่เธอจะพูดจนจบประโยคเฟนด์ได้ตบหน้าเธอ “ฉันพูดอะไรก่อนหน้านี้? ลืมไปแล้วหรือยัง? ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันจะตบคุณถ้าคุณยังพูดเรื่องไร้สาระอีก!” “คุณ...คุณ…” พนักงานบริการคนสวยเกือบตายแล้ว เขาเป็นคนแบบไหนกัน ไม่มีอารยะ เขากล้าตบเธอจริงๆ พนักงานบริการมองอย่างน่าสงสาร เธอเกือบจะร้องไห้ “สารเลวคุณกล้าจริง ๆ เหรอ? คนจนอย่างคุณยังหน้าด้านขนาดนี้อีกเหรอ คนยากจนแบบคุณไม่ควรอยู่ในร้านแบบนี้! คุณบอกว่ามีเงินใช่ไหม ฉันจะรอ หากคุณไม่สามารถจ่ายเงินได้ภายหลัง ฉันคาเรนจะไม่ปล่อยให้คุณออกจากร้านนี้!” คาเรนเป็นคนไร้ความปรานีและช่างพูด หลังจากพูดจบเธอก็หยิบ iPhone ออกมาและโทรออก “โอลด์ โรเจอร์ พาพวกผู้ชายมาที่ใต้ปีกอาคารชั้นสอง ฉันถูกรังแก มีไอ้พวกบ้าจนแล้วไม่เจียม แสดงท่าทีอวดดีต่อหน้าฉัน!” “เฟนด์คุณทำอะไรลงไป” เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเซเลน่าก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเป็นห่วงว่า “ฉันคิดว่าเราไปกันเถอะ ไม่ต้องลองแล้ว!” “พวกเขาดูถูกเราและพ่นเรื่องไร้สาระออกมา ถ้าผมไม่สั่งสอนบทเรียนนี้แก่พวกเขา พวกเขาก็จะไม่รับรู้มัน!” เฟนด์เลือกตัดสินใจเอาทั้งคู่ “ไม่ต้องลอง แพ็คสิ่งนี้ ผมคิดว่าไซส์น่าจะพอดี!” “ฉันว่าลองดูดีกว่า!” “ตอนนั้นดีกว่าลองดู!” เซเลน่ารู้สึกหมดหนทาง ชุดราคาแพงพวกนี้มันจะสูญเสียอย่างมากหากเธอซื้อไปผิดขนาด นอกจากนี้เมื่อเห็นพฤติกรรมของเฟนด์แล้ว การซื้อนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่เธอจะลองชุดทั้งสองเสร็จก็มีบอดี้การ์ดหลายคนในชุดสูทยืนอยู่หน้าประตู ในขณะเดียวกันคาเรนก็ยืนอยู่ข้างประตูและเยาะเย้ยเฟนด์ “คาเรน นั่นคือเจ้าบ้าที่จนแล้วไม่เจียมคนนั้นใช่ไหม ไม่ต้องห่วง ฉันเคยชินกับการรับมือกับคนโง่และยังอวดดีประเภทนี้ ฉันจะให้มันรับรู้ความโหดร้ายหมายถึงอะไร” “น้องสาวคาเรนนั่นคือเจ้าหมอที่น่าสงสารใช่ไหม ไม่ต้องกังวล ฉันเคยชินกับการรับมือกับคนโง่ที่น่าสงสารและอวดดีประเภทนี้ ฉันจะบอกให้เขารู้ถึงความโหดร้ายในภายหลัง!”