บทที่ 6

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องที่หรูหราที่สุดในบ้านพัก ชายวัยกลางคนที่เปล่งประกายด้วยความน่าเกรงขามกำลังสังสรรค์กับกลุ่มคุยธุรกิจกันอยู่ เขาคือเจ้าของบริษัทเมย์ แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นซึ่งตั้งอยู่ที่ย่านธุรกิจเมย์เบอร์รี่ และนี่ทำให้เขากลายเป็นบุคคลที่รวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่ ไปโดยปริยาย อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ทุกคนรู้สึกแปลกใจขึ้นมา นั่นเป็นเพราะว่าทันทีที่คุณไลล์ กดรับโทรศัพท์ เขายืนขึ้นด้วยความตกใจสุดขีดก่อนจะวิ่งออกห้องไปอย่างลนลาน “เกิดอะไรขึ้นกับคุณไลล์กัน?” ทุกคนไม่เข้าใจการกระทำของเขาเลยสักนิด ที่เค้าเตอร์ส่วนหน้า เซบาสเตียนยังไม่ทันเข้าไปที่ห้องของเขาแต่กับเห็นเจอรัลด์ กลับเข้ามาที่บ้านพักอีกครั้ง เขาทนไม่ได้ที่จะยื่นมือช่วยเจน ในการกันเจอรัลด์ออกไป “คุณเจน ทำไมโทรหาหน่วยรักษาความปลอกภัยหละ? ไม่มีทางไหนที่จะจัดการกับคนบ้านนอกเช่นเขาเหรอ!” เซบาสเตียนยิ้มอย่างเยือกเย็นให้เจอรัลด์ เจนพยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่จะโทรเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เข้ามาช่วย “หยุดนะ!” ในเวลานี้ แซครีบวิ่งไปที่ห้องรับรองส่วนหน้าอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ทุกคนรู้สึกอึ้ง! “ไลล์...คุณไลล์?” เจนและคนอื่น ๆ ที่เหลือตกใจไปตามๆกัน เซบาสเตียน รีบกล่าวทักทายแซคด้วยมารยาทที่เคารพนับถือ “สวัสดีครับ ลุงไลล์ ผมเซบาสเตียน เลวิส พ่อของผมคือ เจคอป เลวิส เราได้พบกันแล้วที่งานเลี้ยงรับรองครั้งก่อน” เซบาสเตียนเดินรี่ไปทักทายเขาทันที โดยไม่คาดคิด แซคไม่แม้แต่จะหันไปมองเขา อย่างไรก็ตาม เขาเดินตรงไปที่เจอรัลด์ แถมยังผลักเจนและผู้หญิงคนอื่นๆออกไปด้วยท่าทีที่หยาบคาย “คุณคือเจอรัลด์ใช่ไหม?” แซคถามด้วยน้ำเสียงที่เคารพ เจอรัลด์ พยักหน้าตอบรับ “ใช่ ผมเอง” “งั้น คุณก็รู้จักเจสสิก้าด้วยใช่ไหม?” “พี่สาวผมเอง!” เจอรัลด์ตอบกลับทันที แซคโค้งทักทายเก้าสิบองศาด้วยความเคารพต่อหน้าเจอรัลด์ “สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ผมแซคครับ!” “ครับ” นี่ทำให้เจนและคนอื่นๆประหลาดใจตามๆกัน ยิ่งกว่านั้นเซบาสเตียนรู้สึกตกใจมากในเวลานี้ คุณไลล์ก้มหัวให้คนบ้าน ๆ อย่างเขาจริงเหรอ? เขาเป็นใครกัน? เจอรัลด์เองก็งงงวยเช่นกันในเวลานี้ เขารู้ว่าพี่สาวของเขาคือเจ้าของแห่งย่านธุรกิจนี้แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่สาวจะเป็นบุคคลที่สำคัญด้วยที่นี่ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจริง ๆ แล้วอำนาจของพี่สาวจะทำให้แซคปฏิบัติกับเขาได้อย่างชอบธรรมเพียงนี้ ด้วยความสัตย์จริง เจอรัลด์เองยังไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในฐานะลูกหลานรุ่นที่สองของครอบครัวเศรษฐีสักเท่าไหร่! อีกอย่าง เขายังไม่ค่อยเชื่อว่าย่านธุรกิจแห่งนี้จะเป็นของเขาจริง ๆ “เอ่อ คุณไลล์ พี่สาวผมได้ขอให้ผมมาที่นี่เพื่อเซ็นเอกสารบางอย่าง” เจอรัลด์ตอบอย่างสุภาพ “ครับ คุณคลอฟอร์ด เราต้องการให้คุณเซ็นหนังสือต่ออายุสัญญา ย่านธุรกิจนี้รวมไปถึงบ้านนี้เป็นของคุณกับพี่สาวคุณ ผมอยากจะไปเยี่ยมคุณมานานแล้วแต่พี่สาวคุณไม่อนุญาตให้ผมไป” แซคเช็คเหงื่อที่หน้าผากเขาอย่างรวดเร็ว เขามีความสุขมากที่เจอรัลด์พูดสุภาพมากกับเขา อย่างไรก็ตาม เจนกับเซบาสเตียนรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ อะไรนะ? เจ้าคนยากไร้นี่เป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่หรอกเหรอ? จริง ๆ แล้วเขาคือเจ้าของเวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเหรอนี่? “พูดมา! ใครที่ไล่คุณคลอฟอร์ดไปก่อนหน้านี้?” แซคหันมาถามพร้อมกับสายตาที่กราดมองผ่านกลุ่มคนด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น สถานะที่แท้จริงของเจ้าของตัวจริงแห่งเวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เจสสิก้า เป็นบุคคลสำคัญและเธอคือเหตุผลที่ทำให้แซคมีความสุขกับการใช้ชีวิตในปัจจุบัน ตอนนี้ ลูกน้องเขาเกือบจะไล่เจ้านายคนสองออกจากตึกนี้! ถ้าเจสสิก้ารับรู้ถึงเรื่องนี้เข้า เขาเกรงว่าจะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่ลำบากลำบน ยามคำ่คืนอีกแล้วงั้นหรอ? ตอนนี้เจนรู้สึกยุ่งยากใจอย่างมากและทำได้เพียงก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าแม้แต่จะแหงนหน้ามองหรือพูดสักคำ ตอนนี้เอง เซบาสเตียนยังคงสงสัยถึงสถานะของเจอรัลด์อยู่ดี “ลุงไลล์ ลุงแน่ใจนะว่าไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง เป็นไปได้ไงที่เจ้าบ้านนอกนี่จะเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้?” แปะ! แซคตบฉาดลงบนหน้าของเซบาสเตียนพร้อมกับที่เขาได้ยินว่า “เจ้างั่ง! เมื่อกี้พูดว่าไงนะ?” “ขอโทษครับ ลุงไลล์ ผมไม่ได้พูดอะไร...” เซบาสเตียนยกมือปิดหน้าและรู้สึกเต็มไปด้วยความเศร้าใจในเวลานี้ ถึงแม้ว่าพื้นหลังเขาจะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เมื่อเทียบกับแซคเขาแทบจะไม่มีอะไรเลย “พวกผู้ชาย โยนผู้ชายนี้ออกไปที่นี่เดี๋ยวนี้!” “ครับ คุณผู้ชาย!” หน่วยรักษาความปลอดภัยเร่งรีบขึ้นมาทันทีก่อนจะผลักเซบาสเตียนและดาราสาวเกรดบีออกจากบ้านทันทีทันใด ช่างน่าอับอายขายขี้หน้า! วันนี้เซบาสเตียนรู้สึกอับอายอยางมากจริงๆ! เจอรัลด์ยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆแต่ยังคงไม่พูดอะไร เขาไม่คิดว่าแซคจะซื่อสัตย์ถึงเพียงนี้แม้ว่าเขาดูเจ้ากี้เจ้าการก็ตาม! เห้อ! หลังจากนั้น เจอรัลด์ตามแซคกลับไปที่บ้านพัก แซคพาเจอรัลด์เดินชมรอบ ๆ บ้านพักอย่างรวดเร็วพร้อมกับพูดแนะนำเกี่ยวกับตัวเองคร่าว ๆ เวลานี้เอง ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจได้ว่าแซคกับภรรยาเขาเคยขายขนมที่ร้านเล็กๆมาก่อน คล้าย ๆ กัน เจสสิก้าก็เคยยากจนมาก่อนในอดีต ในตอนนั้น เจสสิก้าไม่มีเงินเลยจนแทบจะอ้อนวอนขออาหารกินจากแซคและภรรยา แต่ในช่วงเวลานั้นพวกเขาได้หางานให้เธอแทน หลังจากนั้น เมื่อเจสสิก้าสามารถเอาชนะความยากลำบากและได้กลายมาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยอย่างมาก เธอคือคนที่ให้ตำแหน่งงานปัจจุบันแก่แซค ดังนั้น เหตุผลเดียวที่ทำให้แซคได้กลายมาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลในเมืองเมย์เบอร์รี่แห่งนี้เป็นเพราะว่าครอบครัวคลอฟอร์ดนั่นเอง! หลังจากนั้น เจอรัลด์ได้เซ็นหนังสือต่ออายุและเขาตระหนักว่าร้านส่วนใหญ่ตรงย่านการค้าเมเบอร์รี่ ได้ถูกจดทะเบียนภายใต้ชื่อของเขาเอง ดังนั้น คงไม่ได้ดูโอ้อวดเกินไปที่จะบอกว่าเขาเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ เจอรัลด์ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าเขาจะได้มาเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลและยิ่งใหญ่เพียงนี้! จากนั้น แซคได้จัดโต๊ะไว้ให้เจอรัลด์ในห้องส่วนตัวของเขา เนื่องจากเขายังไม่ได้ทานข้าวมาตลอดวัน ในเวลานี้เจอรัลด์รู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ ขณะเจอรัลด์กำลังทานอาหาร แซคยิ้มและพูดขึ้นมา “คุณคลอฟอร์ด ทานให้อร่อยนะครับ ทานเสร็จแล้วให้ผมพาไปดูงานส่วนอื่นๆนะครับ นายหญิงคลอฟอร์ดสั่งผมมาเพราะเธออยากให้คุณคุ้นเคยกับกิจการของครอบครัวเร็วขึ้น เท่าที่คุณจะทำได้ ดังนั้นคุณจะได้ใช้ชีวิตในฐานะทายาทรุ่นที่สองและทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง” หลังจากนั้น ความคิดนึงแวบขึ้นมาในหัวแซคอย่างทันที “เดี๋ยวผมมานะครับ คุณคลอฟอร์ด” หลังจากนั้น เขาเดินออกจากห้องไปเพื่อโทรหาใครบางคนและพูดประโยคธรรมดาสั่นๆว่า “ฉันต้องการให้ทุกคนขึ้นมานี่หน่อย” จากนั้น เขาเดินไปชั้นล่างอย่างทันที เจอรัลด์ไม่รู้ว่าผู้จัดการมีธุระอะไร เขาหิวอย่างมากและรีบกินหอยเป่าหื้อออสเตรเลียนที่จัดมาให้เขา ประตูห้องส่วนตัวเขาถูกผลักเปิดทันทีทันใดขณะที่เขากำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้น สาวสวยประมาณ 5-6 คนเดินเข้ามาในห้อง เป็นเจนกับสาวสวยอื่นๆแผนกต้อนรับนั่นเอง ในเวลานี้ พวกเธอมองเจอรัลด์ด้วยกริยาที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ยิ่งกว่านั้นเจนยังส่งยิ้มหวานเยิ้มให้เจอรัลด์และพูดขึ้นมาว่า “คุณคลอฟอร์ด ดิฉันรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จริงๆค่ะ” “ขออภัยด้วยค่ะ คุณคลอฟอร์ด!” สาวสวยคนอื่นๆรีบโพล่งขึ้นมาทันที “พวกคุณมาทำอะไรที่นี่กัน?” ด้วยสัตย์จริง ถึงแม้ผู้หญิงกลุ่มนี้ได้ดูถูกเขาตรงแผนกต้อนรับส่วนหน้ามาก่อน เขาเองไม่ได้ติดใจอะไรกับพวกเธอ เขาคิดแค่ว่าอยากจะทำงานให้เสร็จเพื่อพี่สาวเขามากกว่า จากนั้นเขาต้องการจากไปทันที อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าแซคได้ดุพวกเธอไปก่อนแล้ว “พวกเรามานี่เพื่อรับใช้คุณ คุณคลอฟอร์ด พวกเราเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามที่คุณต้องการตราบเท่าที่คุณจะให้อภัยเราได้ คุณคลอฟอร์ด” เจนพูดขึ้นมา สาวสวยทั้งหลายที่มาทำงานที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น มีจุดประสงค์แท้จริงอย่างเดียวคือได้แต่งานกับผู้ชายรวยๆ ดังนั้น พวกเธอแน่นอนที่จะใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์โดยคุณไลล์ได้ให้พวกเธอแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นและสร้างสัมพันธ์อันดีกับเจอรัลด์ ถึงแม้ว่าพวกเธอไม่ได้รู้สึกผิดจริง ไ ก็ตาม แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องรีบเร่งขึ้นมานี่ทันที ชายหนุ่มที่ร่ำรวยงั้นหรอ? ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอคือเศรษฐีตัวจริง! เขาคือบุคคลที่ร่ำรวยและมีอำนาจที่สุดในย่านนี้! เจอรัลด์อึ้งเมื่อได้ยินคำอธิบายของของเธอ ผู้หญิงหกคน? นี่มันน่าตะลึงเกินไป เจอรัลด์ตะลึงงัน ตอนนี้เอง เจนนำรีโมทออกมาก่อนจะชี้ไปที่ผนัง จากนั้น ผนังผ้าทั้งหมดได้เคลื่อนแยกจากกันเหมือนกับผ้าม่านและสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาเจอรัลด์คือสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ เช่นนั้น มีอีกห้องลับนึงในนี้! หลังจากนั้น สาวสวยทั้งหมดรวมถึงเจนรีบถอดกระโปรงออกอย่างรวดเร็ว ยิ่งกว่านั้นเจนถอดเสื้อชั้นในเธอออกขณะนั่งลงข้างๆเจอรัลด์ในขณะที่เจอรัลด์แทบจะเสียการควบคุมและตอบรับการยั่วยวนนี้ โทรศัพท์เขาดังขึ้น พี่สาวเขานั่นเอง เจอรัลด์ระงับอารมณ์และพูดขึ้น “ครับ พี่ ผมเพิ่งมาถึงสักพักหนึ่ง“ หลังจากนั้น เขาวิ่งออกห้องไปทันที กลายเป็นว่าพี่สาวเขาโทรมาเพื่อถามเขาเกี่ยวกับการต่ออายุสัญญา จากนั้น เจสสิก้ายังบอกให้เขารีบปรับตัวในการเป็นเศรษฐีและแนะนำให้เขาละทิ้งสิ่งที่ทำให้เขาชินกับความยากจนนั้น หลังจากเขาวางสาย เจอรัลด์คิดว่าเขาควรจะกลับไปที่ห้องไหม ขณะที่เขาช่างใจอยู่นั้น เขานึกถึงอดีตขึ้นมาถึงวันเหล่านั้นตอนที่เขาเดทกับซาเวีย ตอนนั้น เจอรัลด์ รักซาเวียอย่างลึกซึ้งและเป็นเหตุผลนึงที่ว่าทำไมเขาให้เกียรติเธอและไม่มีความสัมพัธ์เกินเลยระหว่างพวกเขาเลยสักครั้ง เจอรัลด์รู้สึกปวดแปลบขึ้นมาในใจเมื่อนึกถึงซาเวีย ถ้าซาเวียค้นพบว่าเขาน่ำรวยแล้วตอนนี้ เธอจะอยากเปลี่ยนใจและเลือกกลับมาหาเขาแทนไหม? ฮึ! ทันทีทันใดนั้นเขาคิดถึงช่วงเวลาที่พวกเขาสองคนจับมือถือแขนขณะเดินไปโรงอาหาร ห้องสมุด และที่ต่างๆที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน ในตอนนี้เอง ความปั่นป่วนกะตือรือร้นของเขาลดฮวบลงเพราะเขาไม่ต้องการมีครั้งแรกที่ไร้ค่า หลังจากนั้น เจอรัลด์ตัดสินใจไม่กลับไปในห้องและได้โทรหาแซคเพื่อบอกว่าเขาจะกลับออกไปก่อน หลังออกจากวิลล่า เจอรัลด์ได้เดินชมรอบ ๆ ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่คนเดียว ทุกคนที่เดินบนถนนเส้นนี้มีแต่หนุ่มสาวแต่งตัวดีหรือไม่ก็เจ้าของกิจการที่เดินเข้าๆออกๆตามสถานประกอบการต่างๆ เขาเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ เขาไม่ควรรู้สึกต่ำต้อยอีกต่อไป! เจอรัลด์ต้องคอยเตือนตัวเองเกี่ยวกับความจริงนี้ ในตอนนี้เอง น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆหูเขา “เจอรัลด์!” เมื่อเจอรัลด์หันกลับไปดู เขาเห็นนาโอมิกับอลิสกำลังยืนอยู่ด้านหน้าทางเข้าบาร์คาราโอเกะ ยังมี แดนนี่ บลอนด์ดี้ และเด็กผู้ชายคนอื่นๆก็อยู่ที่ด้วย “นี่ เจอรัลด์ นายจริงๆหรอ! นายบอกว่ากลับหอพักไปแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้แทนโกหกฉันทำไม?” นาโอมิวิ่งไปหาเจอรัลด์ก่อนที่เธอถามคำถามเขาด้วยสีหน้าที่โมโห เจอรัลด์พูดไม่ออกไปชั่วขณะ