บทที่ 20

“ให้ตายสิ! อย่าบอกนะว่าพวกเขาแอบเข้ามากัน?” ฮาโรล์ดเป็นคนพูดขึ้นมา เขาจ้องไปที่เจอรัลด์ และผู้ชายที่เหลือด้วยสีหน้าที่ดูถูกบนใบหน้าเขา ความจริงแล้ว นี่เป็นคำถามเดียวกับสิ่งที่พวกผู้หญิงคิดอยู่ในใจขณะนี้ คิดดูสิ-เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เป็นสถานที่ประเภทไหนกัน? เป็นไปได้หรอที่ใครก็ได้สามารถเข้ามาเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาต้องการ? แม้คนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลพอ ๆ กับควินตันยังต้องโทรหาพ่อของเขาหลาย ๆ ครั้งก่อนที่พ่อของเขาจะหาใครสักคนเพื่อไปจัดการให้และขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอนุญาตให้พวกเขาเข้าไปด้านใน อย่างไรก็ตาม แม้พวกเขาจะเข้ามาข้างในได้ พวกเขาสามารถอยู่ได้แต่เฉพาะรอบนอกของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเท่านั้น “โอ้มายก้อด มันจะน่าอายขนาดไหนถ้าพวกเขาแอบเข้ามานี่กันจริง ๆ” “ใช่ นั่นมันต้องน่าขายหน้ามากแน่ ๆ! ถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยปลอดภัยรู้เกี่ยวกับพวกเขาและรู้ว่าพวกเขารู้จักพวกเรา พวกเราคงจะไม่ถูกเตะออกจากที่นี่พร้อมกับพวกเค้าหรอกเหรอ? พวกผู้หญิงจ้องเจอรัลด์ด้วยสีหน้าดูถูกบนใบหน้าของพวกเธอขณะที่พวกเธอพึมพำในหมู่กันเองด้วยท่าทางที่กังวล “ฮาร์เปอร์ นายเข้ามาในนี้ได้อย่างไร” เฮลีย์ ไม่ได้คาดการณ์ เธอเพียงแค่เดินไปหาฮาเปอร์และถามเขาด้วยน้ำเสียงต่ำ ๆเธอดูเป็นห่วงเขาอย่างชัดเจน “พวกเราเข้ามาผ่านประตูหน้า!” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างทันที จากนั้น ฮาเปอร์พยักหน้าขณะที่เขามองไปที่เฮลี่ “ฮ่า ๆ ๆทางเข้าหลักเหรอ? นายคิดจริงๆเหรอว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะตาบอดขณะที่อนุญาตให้พวกนายผ่านเข้ามาจากทางเข้าด้านหน้า? เจสลิน ที่เกาหัวอยู่ตอนนี้ ตะคอกเจอรัลด์ทันที เธอสาบานได้เลยว่าถ้าหากวันนี้เธอถูกเตะออกจากที่นี่เพราะเจอรัลด์ เธอจะตบสั่งสอนเขาสัก 10 ครั้งแน่นอน! ตบสิบครั้งอย่างรุนแรง! อลิซก็กังวลกับผลที่จะตามมาหากว่าเจอรัลด์และเพื่อนพวกเขาได้แอบเข้ามากันจริง! ดังนั้น เธอก้าวขึ้นมาประชิดเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้งบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอพูดขึ้นว่า “เจอรัลด์ ฉันหวังว่านายจะบอกความจริงกับพวกเราตอนนี้ ถ้าพวกนายแอบเข้ามากันจริง ๆ วันนี้ งั้นนายควรจะบอกพวกเราล่วงหน้าเพื่อที่ว่าควินตันจะได้หาทางช่วยพวกเราแก้ปัญหา” “ใช่ ได้โปรดอย่าให้ทุกคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย” ควินตันพูดขึ้นเพิ่มเติม ขณะเดียวกันนี้ควินตันคิดกับตัวเอง ‘ทำไมเพื่อนของอลิซดูแปลกมาก?’ “อืมม...” เจอรัลด์อยู่เงียบ ๆ ขณะที่ฟังพวกเขาถากถางและตะคอกใส่เขาไม่หยุด ครั้งนี้เขารู้สึกหมดหวัง พวกเขาเข้ามาในนี้ผ่านประตูหน้าอย่างเห็นได้ชัดและเขาก็กำลังพูดความจริงกับพวกเขาตอนนี้ พวกเขาหวังให้เขาพูดอะไรกันในตอนนี้? ให้บอกว่าเขาคลานเข้ามาจากช่องลอดของสุนัขเหรอ? “ฉันก็กำลังพูดความจริงกับพวกเธออยู่ไง ถ้าพวกเธอต้องการ ฉันจะพาพวกเธอเข้าไปในวิลล่าและพวกเราสามารถทำอะไรสนุกสนุกด้วยกัน พวกเราสามารถทานอาหาร มีความสุขกับการแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนเพลิดเพลินกับสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ในที่นี้” ความจริงแล้ว เหตุผลเดียวว่าทำไมเจอรัลด์เสนอที่จะชวนพวกเขาให้เข้ามาง่าย ๆ เลยนั่นเป็นเพราะนาโอมิ ตอนนี้เอง นาโอมิก็รู้สึกกังวลขึ้นมานิด ๆ เกี่ยวกับเจอรัลด์ เธอกลัวว่าเจอรัลด์จะมีปัญหาเพราะเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเสนอให้ทุกคนเข้ามาข้างในด้วยเจตนาดี ทุกคนก็ยังจ้องมาที่เขาเรากับเขาเป็นคนโง่ “นายพูดว่าอะไรนะ? นายจะพาพวกเราเข้าไปในวิลล่าเหรอ? นายรู้หรือเปล่าว่านายเป็นใครเนี่ย? ทำไมนายไม่มองดูกระจกแทนหละ? นายไม่เห็นพวกบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าวิลล่าเหรอ?” เจสลินถามขึ้นอย่างฉุนเฉียว “ใช่ มันเป็นเรื่องยากอยู่แล้วสำหรับบางคนอย่างควินตันที่จะพาเราเข้ามาในวิลล่าและนายคิดเหรอว่าเรื่องนี้แท้จริงมันขึ้นอยู่กับนาย?” กลุ่มพวกผู้หญิงเริ่มพูดคุยในหมู่กันเอง กลุ่มเรามี 14 คนในนี้ แม้พวกเราไม่ได้พูดถึงราคาของอาหาร การเข้าไปที่บ่อน้ำพุร้อนอย่างเดียวก็จ่ายอย่างน้อย 20,000 ดอลลาร์แล้ว! นอกจากนี้ ถ้าพวกเราทานอาหารกันที่วิลล่า พวกเราต้องจ่ายอย่างน้อย 30,000 ดอลลาร์ถึง 40,000 ดอลลาร์! มันคงจะง่ายกว่าสำหรับฉันที่จะเตรียมการสิ่งที่จำเป็นในวันนี้ถ้าหากว่าพวกเรามีคนน้อยกว่านี้ในวันนี้ แต่มันก็ยังคงยากสำหรับฉันนิดหน่อยเพราะพวกเรามีกันเยอะมากมาย ควินตันมองเจอรัลด์ขณะที่ยิ้มเหยเกให้เจอรัลด์ อลิซอดไม่ได้ที่จะตื้นตันใจเมื่อเธอได้ยินว่าควินตันได้คิดเตรียมทุกอย่างไว้เพื่อพวกเขาแล้ว หลังจากนั้น อลิซมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าหมดหนทางบนใบหน้าของเธอ ขณะที่พูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ ทำไมเราไม่จากไปกันตอนนี้แล้วค่อยกลับมาใหม่กันอีกครั้งในครั้งหน้ากันเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายหากว่าพวกเขาถูกจับได้?” “ไม่! ทำไมเราต้องไปเพราะว่าเจ้ายาจกนี่ด้วย?” “ใช่! อลิซ ทำไมพวกเราต้องไป? พวกเราอุตส่าห์ได้มาถึงที่นี่แล้วและฉันยังอยากจะเดินดูรอบๆสถานที่อยู่เลย!” พวกพวกผู้หญิงทุกคนจ้องเจอรัลด์ด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าของพวกเธอ ความจริงแล้ว อลิซพูดคำเหล่านั้นอย่างเจตนาเนื่องจากว่าเธอต้องการจะบังคับให้เจอรัลด์จากไปเอง อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ เจอรัลด์เพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะส่ายหัวและพูดขึ้นว่า “ถ้าพวกเธอเต็มใจที่จะตามพวกเราเข้ามา งั้นก็แค่มากับฉัน มันขึ้นอยู่กับพวกเธอ เธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ” หลังจากนั้น เจอรัลด์มองไปที่นาโอมิก่อนจะพูดขึ้นว่า “นาโอมิเธอเชื่อใจฉันหรือเปล่า? ถ้าเธอเชื่อฉันก็แค่ตามฉันมาและฉันจะพาเธอเข้าไปในวิลล่า” นาโอมิกัดฟันขณะพยักหน้าตอบ หลังจากนั้น เจอรัลด์ นำพวกเขาไม่กี่คนเดินข้ามสะพานก่อนเขาจะนำพวกเขาเข้าไปเขตด้านไหน “ฮ่า ๆ ๆ คอยดูเหอะ! เจอรัลด์จะต้องถูกไล่ออกมาอย่างแน่นอนภายหลัง! ฉันหวังว่าเขาคงจะไม่โยงพวกเราและทำให้เราอับอายหรอกนะ!” เจสลินพูดขึ้นขณะที่เธอมองอย่างเงียบ ๆ “นายคนนั้นไม่มีความรู้สึละอายใจบ้างเลย!” ควินตันหลบไปด้านข้างขณะที่เขารอดูเรื่องสนุก ๆ ที่จะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่กี่วินาทีต่อมา สายตาของพวกเขาเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่เชื่อ แรกเริ่มนั้นพวกเขาคิดว่าเจอรัลด์ต้องถูกเตะออกมาแน่นอนอย่างทันทีทันใด อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์จัดการเข้าไปในวิลล่าได้ นอกจากนี้ กลุ่มของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังโค้งคำนับด้วยความเคารพเมื่อพวกเขาเห็นเจอรัลด์อีกด้วย “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ควินตันถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่เชื่อบนใบหน้าของเขา เจสลินเองก็ตกใจมากเหมือนกันเธอไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ยกมือปิดปาก ในตอนแรกนั้น เธอจ้องดูด้วยความไม่พอใจเพราะเธอคิดว่าเจอรัลด์ต้องถูกตีแน่นอน อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เข้าไปข้างในได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ เลย พวกผู้หญิงสวยทั้งหลายมีสีหน้าที่ยุ่งและซับซ้อนบนใบหน้าและอลิซไม่เชื่ออย่างถึงที่สุดในตอนนี้ ความจริงแล้ว ถ้าหากเธอไม่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ด้วยตาทั้งสองของเธอเอง เธอคงไม่เชื่อว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริง ในสายตาของเธอ เจอรัลด์เป็นคนที่ไม่มีอะไรเลยเป็นเพียงแค่คนอนาถา เธอยังรู้ว่านาโอมิพยายามที่จะให้เธอสร้างความสัมพันธ์กับเจอรัลด์ อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่เธอคิดว่าเจอรัลด์ได้ซื้อกระเป๋าแอร์เมสปลอมให้นาโอมิ เธอเลยมีความรู้สึกแย่ ๆ กับเขาและเธอก็ไม่ชอบเขาเลย เธอคิดว่าเค้าเป็นเพียงคนอนาถาที่น่าเบื่อ แต่ตอนนี้ เขาสามารถเข้าออกเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้ตามที่เขาต้องการ มันยังยากเลยสำหรับควินตันที่จะพาคนทั้งหลายเข้าไปในวิลล่า “อลิซ ตอนนี้ก็เราควรจะทำยังไงดี?” เจสลินถามขึ้นขณะที่เธอจ้องดูเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ขณะที่พวกเขาเข้าไปในวิลล่า ในตอนนี้เอง อลิซจ้องไปที่ควินตันกับฮาโรล์ดที่กำลังยืนอยู่ด้านข้าง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม เนื่องจากพ่อของควินตันมีความสามารถที่ต่อรองกับฟลินท์จากบาร์คาราโอเกะได้ อลิซรู้สึกว่าพวกเขาคงจะได้เข้าไปในวิลล่าอย่างแน่นอนตราบเท่าที่พ่อของควินตันเต็มใจที่จะช่วยพวกเขา! ควินตันมีสีหน้าที่ย่ำแย่บนใบหน้าของเขาในตอนนี้ แน่นอนมันรู้สึกเหมือนกับว่าเจอรัลด์เพิ่งได้ตบลงบนหน้าของเขาสองครั้ง ถ้าควินตันจัดการพาพวกสาว ๆ เข้าไปในวิลล่าได้ งั้นเขาก็คงจะทัดเทียมกับเจอรัลด์! ทุกอย่างคงเข้าที่เข้าทาง เขาจะทำอะไรได้อีก? ควินตันตัดสินใจโทรหาพ่อของเขาอีกครั้ง เขาไม่อยากจะอับอายต่อหน้าอลิซเลยจริงๆ และไม่อยากให้เธอดูถูกเขาด้วย ดังนั้น ควินตันรีบนำโทรศัพท์ออกมาก่อนเขาจะเล่าให้พ่อของเขาฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ในตอนนี้ พ่อของควินตัน ยังเป็นคนที่ใส่ใจเกี่ยวกับหน้าตาและชื่อเสียงของเขา ทันทีที่เขาได้ยินว่าบางคนได้เอาชนะลูกชายของเขาได้ในด้านการเงิน เขาไม่สามารถที่จะทนต่อมันได้อีกต่อไป ดังนั้น เขาทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้เพื่อให้แน่ใจว่าควินตันจะสามารถเข้าไปในวิลล่าพร้อมกับพวกเด็กสาวได้ นอกจากนี้ เขายังสัญญาที่จะสนับสนุนเงิน 20,000 ดอลล่าร์เพื่อการเที่ยวชมในวันนี้ของเขาด้วยฉะนั้นลูกชายของเขาจะได้ไม่เสียหน้า แม้ว่ามันเป็นเงินจำนวนมาก พ่อของควินตันรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องรักษาหน้าตา! “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนิ? ไปกันเถอะ อลิซฉันจะพาทุกคนเข้าไปในวิลล่ากันวันนี้” ควินตันพูดขึ้นขณะที่เขายิ้มเยาะ “โอเค! นายมันน่าอัศจรรย์จริงๆ คลินตัน! คนยากไร้จะไปเทียบกับนายได้อย่างไร?” เจสลินและพวกผู้หญิงคนอื่น ๆ ยังคงเทใจให้ควินตันในตอนนี้ ราคาค่าบัตรผ่านประตูสำหรับต่อคนคือ 1,500 ดอลลาร์ ยังไม่รวมบริการบ่อน้ำพุร้อน อาหาร ทองคำ และบริการอื่น ๆ ค่าธรรมเนียมบัตรผ่านประตูสำหรับพวกเขาแปดคนก็เป็นราคา 12,000 ดอลลาร์ “ดังนั้น หากว่าเจอรัลด์สามารถนำพวกเขาเข้าไปข้างในได้? ฉันคิดว่ามันคือสิ่งเดียวที่เขาทำได้เพียงให้พวกเขามองเดินดูรอบ ๆ! ฉันสามารถจ่ายให้ทุกคนไปเล่นโบลิ่งกันได้ในวันนี้!” ควินตันและฮาโรล์ดกระพริบตาให้กันเพราะพวกเขารู้สึกว่า 12,000 ดอลล่าร์ที่พวกเขาได้จ่ายไปมันคุ้มค่า ถ้าพวกเขาจำเป็น พวกเขาก็เต็มใจที่จะจ่ายมากกว่า 12,000 ดอลล่าร์ในวันนี้! โบลิ่งน่าจะเป็นกิจกรรมที่ราคาถูกที่สุดในวิลล่า อย่างน้อย คินตันก็แน่ใจว่ามันถูกกว่าการทานอาหารที่นี่อย่างแน่นอน! พวกเขาทั้งหมดติดตามควินตันเข้าไปด้านในวิลล่า เขตด้านในของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นแตกต่างจากด้านนอกอย่างมาก พวกเขาทุกคนรู้สึกราวกับว่าได้ก้าวเข้ามายังโลกใบใหม่ อย่างไม่สงสัยเลยว่าทำไมแม้แต่คนที่ร่ำรวยที่สุดและมีอำนาจมากจากจังหวัดอื่น ๆ ถึงยกย่องสถานที่นี้ว่ามันคือสวรรค์ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับอยู่ในสวรรค์จริง ๆ! อลิซตกใจมากเมื่อเธอเดินเข้ามาในวิลล่า แต่ทันทีที่เธอเริ่มเย็นลงได้บ้าง “อ่า! พวกเธอดูนั่น นั่นคืออะไร?” ตอนนี้เอง เจนลิน ที่กำลังยุ่งอยู่กับการแต่งหน้าขณะที่เธอเตรียมตัวที่จะเซลฟี่ก็ตระหนักได้ว่ามีห้องหลังคาที่หรูหราอยู่เหนือบ่อน้ำพุร้อนที่สวยงามซึ่งมีน้ำตกอยู่ด้านหน้า มีคนกำลังทานอาหารอยู่ในห้องบนหลังคาตอนนี้ ละอองน้ำได้ละเหยกระจายไปรอบ ๆ ตัวพวกเขา ทำให้มีผลเหมือนกับแนวสายรุ้งทอดไปรอบ ๆ ตัวพวกเขา ทุกคนมองขึ้นไปยังห้องใต้หลังคาด้วยความรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาเหล่านั้นกำลังทานอาหารอยู่บนก้อนเมฆกัน มันงดงามอย่างมาก อลิซก็รู้สึกว่ามันสวยมากจริงๆ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเพราะว่าเธอปรารถนาที่จะได้เป็นคนที่ได้รับประทานอาหารอยู่ที่นั่นในตอนนี้ “นั่นคือศาลารับประทานอาหารขนาดเล็กใช่ไหม?” “ใช่แล้ว!” ควินตันพูดขึ้นด้วยโทนเสียงริษยา “ควินตัน มันราคาเท่าไหร่เหรอถ้าจะเข้าไปและรับประทานอาหารที่นั่นตรงศาลารับประทานอาหารขนาดเล็ก? แค่ชื่อก็ดูประณีตมาก มันต้องแพงมากแน่เลยใช่ไหม?” เจสลินถามขึ้นขณะที่มองไปที่พวกผู้หญิง “แพงมากเหรอ? มันไม่ใช่เพียงแค่แพงมาก เธอรู้ไหมมันราคาเท่าไหร่ถึงจะเข้าไปด้านในและใช้ศาลารับประทานอาหารขนาดเล็กได้? มันเป็นราคา 55,000 ดอลล่าร์ นี่ยังไม่รวมราคาของอาหารเลย!” ทุกคนรู้สึกตกใจทันทีที่ได้ยินราคา ตั้ง 55,000 ดอลล่าร์เพื่อจะได้เข้าไปในที่นี้เหรอ? ให้ตายสิ! อีกอย่าง ควินตันรู้จักที่นี่ดีกว่าพวกเขา “นอกจากนี้แม้ว่าเธอจะมีเงิน เธออาจจะไม่สามารถที่จะทานอาหารที่นี่ได้เพราะเธอจำเป็นที่ต้องมีตัวตนที่แน่นอนในการมารับประทานอาหารที่นี่ มีเพียงแต่เศรษฐีและคนที่มีอำนาจเท่านั้นที่สามารถมาเพลิดเพลินกับการทานอาหารที่นี่ได้” ตอนนี้อลิซตกใจมาก “เฮ้! ดูนั่นสิ อลิซ ควินตัน ดูข้างบนนั่น ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับว่าคนพวกนั้นดูเหมือนกับเจอรัลด์และเพื่อนร่วมห้องของเขา?” หลังจากที่จ้องมองกลุ่มคนมานานเจสลินรู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างผิดแปลกไป เฮลีย์หน้าพยักหน้าก่อนเธอจะพูดขึ้น “ใช่แล้ว! ฉันยังเห็นฮาร์เปอร์จากนี่เลย!” อลิซรู้สึกกระตุกในใจขณะที่เธอพยายามมองเห็นผู้คนบนศาลารับประทานอาหารขณะเล็กพร้อมกับควินตันและฮาร์โรล์ด เมื่อได้ตรวจสอบอย่างใกล้ชิด พวกเขาตระหนักว่าดูเหมือนจะใช่เจอรัลด์และเพื่อนร่วมห้องของเขาจริงๆ “เป็นไปไม่ได้” อลิซไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนอนาถาจะสามารถขึ้นไปบนนั้นได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ! กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง จากนั้น อลิซได้มีสายเรียกเข้า คือสายจากนาโอมินั่นเอง “อลิซ ทำไมพวกเธอถึงเข้ามาช้ามากเลย? อาหารทั้งหมดได้ถูกเสิร์ฟแล้ว! ฉันยังเห็นเธอเลย! มองขึ้นมาตรงนี้สิ ทิวทัศน์จากตรงนี้มันสุดยอดจริง ๆ ทำไมพวกเธอถึงไม่ขึ้นมาและร่วมกับพวกเรา?” อลิซยังคงเห็นแล้วโอมิยืนอยู่ตรงศาลาทานอาหารขนาดเล็กขณะที่เธอกวักมือเรียกให้พวกเขาขึ้นมาและร่วมกับพวกเขาทันทีที่เป็นไปได้! “โอ้มายก้อด นั่นคือเจอรัลด์ นาโอมิและพวกผู้ชายที่เหลือจริง ๆ นี่ นี่มัน...” ตอนนี้เจสลินอ้าปากค้าง นี่มันน่าเหลือเชื่อ สีหน้าของควินตันและฮาโรล์ดเปลี่ยนทันทีทันใดดูเหมือนราวกับว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะรักษาความภูมิใจได้เลยในวันนี้! “อลิซ รีบขึ้นไปข้างบนกันเถอะตอนนี้!” เจสลินไม่สามารถรอได้อีกต่อไปนี่! เป็นเพราะว่ามีคนรวยและคนมีเกียรติหลายคนในวิลล่ากำลังจ้องมองพวกเขาด้วยความอิจฉา ตอนนี้เธอรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก อลิซกัดปากของเธอเล็กน้อยขณะเธอพูดขึ้น “ได้! ไปข้างบนกันเถอะ!” เธอต้องขึ้นไปข้างบนและถามเจอรัลด์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มิฉะนั้น เธอคงไม่สามารถที่จะนอนหลับได้ในคืนนี้แน่นอน! ฮาโรล์ดมองควินตันด้วยสีหน้ากังวลบนใบหน้าของเขาขณะเขาพูดขึ้นว่า “ควินตัน มันดูเหมือนกับว่าเจ้าคนอนาถานั่นน่าเหลือเชื่อกว่าที่พวกเราคิดนะ ฉันคิดว่าพวกเราควรจะจากไปแทนที่จะท้าทายเขาไปมากกว่านี้” ฮาโรล์ดรู้สึกหวาดกลัวเพราะเขาไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์จะมีอำนาจมากขนาดนี้ ควินตันทำเสียงขึ้นจมูกอย่างเหยือกเย็นก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “บ้าเอ้ย! ทำไมนายถึงต้องกลัวเขาด้วย? ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าอนาถานั่นจริงๆแล้วจะมีอิทธิพลมาก ไปกันเถอะ! พวกเราขึ้นไปข้างบนและดูว่าเกิดอะไรขึ้นกัน!”