บทที่ 19

ฮาร์เปอร์รู้ว่าเจอรัลด์เป็นคนซื่อสัตย์ แม้ว่าเขาจะดูไร้สาระในบางครั้ง นอกจากนี้ เขารู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่สามารถโกหกต่อเพื่อนพี่น้องของตัวเองได้ หลังจากที่พวกผู้หญิงที่เหลือได้ออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น หรือจริง ๆ แล้วเจอรัลด์มีความสามารถที่จะพาพวกเขาเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้? นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร! เจอรัลด์ยิ้มทันทีที่เขาได้ยินคำถามของฮาร์เปอร์ เขาจะได้รู้มันทีหลัง! “ขอโทษนะคะ คุณผู้ชาย พวกคุณจะยังทานอาหารต่อที่นี่ใช่ไหม?” ในตอนนี้เอง พนักงานเสริฟสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาขณะที่เธอถามพวกเขาด้วยท่าทางที่สุภาพ ถึงแม้ว่าเธอพูดด้วยท่าทางที่สุภาพ แต่ก็ไม่สามารถจะซ่อนความดูถูกที่เธอรู้สึกอยู่ภายในใจ โดยปกติแล้วเธอรู้ว่าใครมีความสามารถที่จะจ่ายค่าอาหารในวันนี้ได้ อย่างไรก็ตาม เธอเองได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และเธอรู้ว่าพวกผู้หญิงสวย ๆ ทั้งหมดได้ถูกควินตันและฮาโรล์ดพาตัวไปแล้ว ในขณะเดียวกันคนอื่น ๆ ที่กำลังทานอาหารในร้านตอนนี้กำลังมองมาที่ เจอรัลด์ ฮาโรล์ด และพวกผู้ชายที่เหลือขณะที่พวกเขาเหล่านั้นหัวเราะใส่พวกเขา สถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญคล้ายกับว่ากำลังโดนแย่งแฟนสาวในที่สาธารณะ นั่นยังเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพนักงานสาวถึงเดินมาถามพวกเขาว่ายังต้องการที่จะทานมื้ออาหารที่นี่ต่อหรือไม่ “ไม่แล้ว แค่ห่ออาหารทั้งหมดให้พวกเรา เราจะนำมันไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเพลิดเพลินกับอาหารที่นั่นกันทีหลัง!” เจอรัลด์ยังคงเห็นความดูถูกในตาของเธอได้ เขาจะให้ฮาร์เปอร์ทานอาหารต่อในร้านนี้ตอนนี้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามันช่างน่าเสียดายที่ต้องทิ้งอาหารทั้งหมดบนโต๊ะไป พนักงานเสริฟสาวสวยและผู้คนรอบ ๆ เกือบจะระเบิดหัวเราะทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ “ผู้ชายคนนี้โง่หรือเปล่า?” “เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาต้องการที่จะห่ออาหารร้านนี้เพื่อนำไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเป็นอาหารเย็นแทน?” “เขารู้หรือเปล่าว่าที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ก็มีอาหารเสิร์ฟ? ฮ่าฮ่าฮ่า...” “ฉันเดานะพวกเขาพยายามที่จะรักษาความภาคภูมิใจของตัวเองเพราะผู้หญิงที่เหลือได้จากไปพร้อมกับผู้ชายสองคนก่อนหน้านี้ ฮ่า ๆ ๆ ฉันคิดว่านักศึกษาสมัยนี้ไม่มีความรู้สึกละอายใจเลย พวกเขาเพียงแค่สามารถโอ้อวดความภูมิใจ” ผู้คนรอบ ๆ ยังคงเยาะเย้ยพวกเขาต่อไป ฮาร์เปอร์อดไม่ได้ที่จะก้มหัวลงด้วยความอับอาย พนักงานสาวกรอกตาก่อนที่เธอจะจ้องไปที่เจอรัลด์และพูดว่า “ก็ได้ อย่างนั้น ในกรณีนี้ ขอทราบได้ไหมว่าวันนี้ใครจะเป็นคนชำระเงิน” “ผม ผมเอง ผมจะชำระเงินตอนนี้แหละ” ฮาร์เปอร์ตอบกลับด้วยความเร่งรีบ อาหารบนโต๊ะวันนี้อาจจะมีราคามากกว่า 800 ดอลลาร์ นั่นมันคงจะมากกว่า 80% ของค่ายังชีพในหนึ่งเดือนของฮาร์เปอร์ เจอรัลด์รับถุงพลาสติกจากพนักงานสาวขณะที่เขาเริ่มห่ออาหารบนโต๊ะ ถึงแม้ว่าลูกค้าทุกคนจะเยาะเย้ยและแซวเล่นพวกเขาในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด “ซวบ ซวบ” ในตอนนี้เอง รถหรูสามคันได้ขับผ่านร้านอาหาร หลังจากนั้น รถหรูทั้งสามได้หยุดและจอดตรงด้านหน้าของร้านอาหารพอดี “ว๊าว! โรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสามคัน!” “ให้ตายเถอะ? ใครกันน่าเหลือเชื่อได้ขนาดนี้? หนึ่งในรถเหล่านั้นมีมูลค่าเกือบจะ 1,500,000 ดอลลาร์เลยนะ!” “โอ้มายก้อด! ดูตรงทะเบียนรถสิ!” ทะเบียนรถสำหรับรถหรูทั้งสามคันคือ 689 แค่ตัวเลขอย่างเดียวก็มีราคาหลักแสนดอลลาร์แล้ว! ทุกคนที่อยู่ในร้านอดไม่ได้ที่จะมองออกไปจากร้านและแม้แต่พนักงานสาวก็ยังตะลึงงันในตอนนี้ ถ้าเจ้าของรถหรูมาทานอาหารในร้าน เธอจะวิ่งออกไปเพื่อทักทายเขาตอนนี้เลยเพื่อที่ว่าเธอจะได้รับความดีความชอบจากเขาบ้าง พนักงานสาวรีบจัดเสื้อผ้าของเธอก่อนที่จะก้าวยาว ๆ ออกจากประตูไป เธออยากจะไปดูว่าหากเจ้าของรถจะเข้ามาทานอาหาร ในตอนนี้เอง คนสามคนได้ก้าวออกจากรถ ผู้ชายสามคนเหล่านี้แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำและพวกเขาทั้งหมดสวมแว่นตาและหูฟังบลูทูธไว้ที่หู พวกเขาดูเหมือนกับบอดี้การ์ดที่ปกติมักจะเห็นในหนัง บรรยากาศดูเคร่งขรึมอย่างมากในตอนนี้ “คุณผู้ชาย ฉันขออนุญาตถาม...” พนักงานคนสวยเร่งรีบไปทักทายพวกเขาอย่างทันทีทันใด อย่างไรก็ตาม ผู้ชายสามคนไม่แม้แต่จะหันมามองเธอและพวกเขาเพียงเดินตรงไปที่เจอรัลด์ ผู้ที่กำลังยุ่งในการห่ออาหารในตอนนี้ “คุณ คลอฟอร์ด!” บอดี้การ์ดทั้งสามคนได้ทักทายเจอรัลด์ขณะที่พวกเขาโค้งด้วยความเคารพในมุม 90 องศา “อะไรนะ คุณคลอฟอร์ดเหรอ?” “พวกบอดี้การ์ดเอ่ยถึงเจ้าหนุ่มงั่งคนนี้ว่าคุณคลอฟอร์ด?” ทุกคนในร้านถูกทำให้ตกตะลึง ฮาร์เปอร์และเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ยิ่งดูประหลาดใจกว่าเดิมในเวลานี้ เกิดอะไรขึ้น? เจอรัลด์สุดยอดจริง ๆ เหรอ? ในตอนนี้เอง เจอรัลด์ได้ห่ออาหารเสร็จหมดแล้ว “พวกนาย ทำไมไม่ไปขึ้นรถกัน พวกเราจะได้ไปที่วิลล่ากันตอนนี้เลย?” “คุณคลอฟอร์ด โปรดให้พวกเราถืออาหารให้เถอะครับ” บอดี้การ์ดรีบวิ่งมาก่อนจะหยิบอาหารที่แพ็คไว้แล้วไปจากมือของเจอรัลด์ ฮาร์เปอร์และผู้ชายที่เหลือตามเจอรัลด์ออกไปจากร้านอาหารราวับว่าพวกเขากำลังอยู่ในฝัน “คุณคลอฟอร์ด โปรดเดินอย่างช้า ๆ ...” ใบหน้าของพนักงานสาวสวยถึงกับซีดขาวในตอนนี้และเธอทักทายเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่น่าเคารพขณะเจอรัลด์ได้แต่พยักหน้า ในขณะเดียวกันนี้ เขาเองรู้สึกเขอะเขินเล็กน้อย เขาไม่ชินกับการที่ผู้คนจ้องมองมาที่เขาเลยจริงๆ พวกเขาไม่กี่คนรีบเข้าไปในรถหรูอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังวิลล่า ระหว่างทางไปที่นั่น ฮาร์เปอร์ อดไม่ได้ที่จะถามเจอรัลด์ เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น “เจอรัลด์ นี่... เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เจอรัลด์ รู้สึกว่ามันยังคงเร็วไปสำหรับเขาที่จะเปิดเผยทุกอย่างให้กับพวกเขา ดังนั้น เขาพูดง่าย ๆ ว่า “ฮาร์เปอร์ ฉันจะอธิบายทุกอย่างให้นายฟังอย่างแน่นอนเร็ว ๆ นี้เพียงแต่จำไว้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันและไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับนายก็เป็นธุระของฉันด้วย ฉันจะทำให้แน่ใจว่าในวันนี้นายจะไม่เสียหน้า!” ฮาร์เปอร์พยักหน้าและเขาไม่ได้ถามคำถามเจอรัลด์อีกต่อไป หลังจากนั่งรถมาได้ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงที่วิลล่า แรกเริ่มนั้น เหล่าบอดี้การ์ดได้รับหน้าที่ให้พาเจอรัลด์และเพื่อนของเขาชมรอบ ๆ และทำให้แน่ใจว่าพวกเขามีความสุขกับอาหารและสิ่งบันเทิงในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ว่าฮาเปอร์และผู้ชายที่เหลือคงไม่สามารถปล่อยให้มีอิสระและสนุกกันได้โดยมีบอดี้การ์ดอยู่รอบ ๆ ความจริงแล้ว แม้แต่เจอรัลด์เองก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจที่มีบอดี้การ์ดตามอยู่รอบๆ ดังนั้น ทันทีที่พวกเขามาถึงด้านหน้าของทางเข้า เจอรัลด์ได้ขอให้บอดี้การ์ดปล่อยพวกเขาไว้ตรงนี้และบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะไปเดินดูรอบๆและสนุกด้วยตัวเอง “ให้ตายสิ! เจอรัลด์ นายน่าทึ้งมากจริงๆ! ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเราจะสามารถเข้ามาในวิลล่าได้ในวันนี้!” เบนจามินมีความสุขมากเมื่อพวกเขาได้เดินเล่นรอบ ๆ วิลล่า “เอ่อ ฉันรู้จักกับเจ้านายของที่นี่! ดังนั้น พวกนายอยากจะทำอะไรในตอนนี้? บอกฉันมาอะไรที่พวกนายอยากจะทำกัน!” เจอรัลด์พูดขึ้นขณะที่เขายิ้ม “อ่าา! เจอรัลด์ เจ้านายที่นายกำลังพูดถึงคือคนเดียวกันกับคนที่ให้บัตรช็อปปิ้งนายก่อนหน้านี้ใช่ไหม?” “อืม ฉันเดาว่านายจะพูดว่ามันเกี่ยวข้องกัน...” นี่มันก็จริงบางส่วนเพราะพี่สาวของเขา เจสสิก้า คือคนที่ให้บัตรเขาและเธอยังเป็นคนที่แนะนำเขาให้กับแซค ฮาร์เปอร์พยักหน้าอย่างทันที ในตอนนี้เอง พวกผู้ชายกำลังคิดว่าพวกเขาจะทำอะไรดีในวิลล่า วิลล่าทั้งหลังกว้างใหญ่มากและกินพื้นที่ไปกว่าครึ่งภูเขา แม้แต่ทิวทัศน์ข้างนอกวิลล่าก็สวยงามมากจริงๆ ไม่มีอะไรที่น่าสนใจที่จะทำข้างนอกนั่นหรอก น้ำพุร้อนและพื้นที่รับประทานอาหารตามจริงแล้วคือพื้นที่ที่เป็นใจกลางสำคัญของความบันเทิงในวิลล่า เนื่องจากเจอรัลด์ได้คุ้นเคยกับสถานที่นี้แล้ว เขาพูดขึ้น “เอาหละ เข้าไปข้างในวิลล่ากันเถอะ และพวกเราสามารถทานอาหารเล็กน้อยก่อนที่จะไปเพลิดเพลินกับบ่อน้ำพุร้อนกัน” “เอิ่ม เจอรัลด์ฉันเห็นในอินเตอร์เน็ตว่าพวกเขาเก็บค่าเข้าวิลล่าและการใช้บ่อน้ำพุร้อนด้วยใช่ไหม?” เบนจามินถามออกมาด้วยความสงสัยในตอนนี้ ความจริงแล้ว เขาพึงพอใจมากอยู่แล้วเพียงแค่ได้เล่นอยู่นอกวิลล่า อย่างไรก็ตาม หากว่าเขาได้เข้าไปในวิลล่า นั่นคงจะป็นของแถมเพิ่มเติม! “อย่ากังวลไปเลย!” เจอรัลด์ยิ้ม แม้ว่าพี่สาวของเขาคือคนที่เปิดวิลล่านี้ เขาก็ยังคงเป็นหนึ่งในเจ้าของของสถานที่นี้เหมือนกัน ทุกคนเริ่มผ่อนคลายทีละนิด นอกจากนี้ พวกเขาได้เดินผ่านสะพานที่ดูแปลกตาก่อนที่พวกเขาจะเดินจากขอบกั้นด้านนอกเข้าไปถึงขอบกั้นด้านใน เจอรัลด์และพวกผู้ชายเห็นอลิซและผู้หญิงที่เหลือขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ด้านใน พวกเขาทั้งหมดกำลังถ่ายรูปตัวเองอยู่ด้านในของวิลล่าในตอนนี้ “ดูสิ! นั่นเจอรัลด์กับเพื่อนร่วมห้องของเขา พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน?” เจสลินอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอเห็นเจอรัลด์และพวกผู้ชายที่เหลือกำลังเดินเข้ามา ในตอนนี้เอง อลิซที่ยุ่งอยู่กับการสนทนากับควินตัน เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเจสลิน อลิซขมวดคิ้วก่อนเธอจะหันกลับไปดูทางที่เจอรัลด์และเพื่อนของเขากำลังเข้ามา แน่นอนแล้ว เป็นพวกเขาจริง ๆ “พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน?” อลิซถามขึ้นด้วยความแปลกใจ