บทที่ 1738

ทุกคนนั่งกันทีละที่นั่งที่โต๊ะอาหารขณะที่พวกเขากินและพูดคุยกันเอง ทั้งเจอรัลด์และจูโน่นั่งที่โต๊ะรับประทานอาหารเดียวกันกับรูธ แน่นอนว่าแซนรี่ก็อยู่ที่นั่นด้วย “มาเถอะคุณคลอฟอร์ด! ให้ผมดื่มอวยพรให้คุณเถอะ!” ทันใดนั้นแซนรี่ก็ลุกขึ้นยืนและถือแก้วไวน์เอาไว้ จากนั้นเขาก็ยิ้มบาง ๆ ให้เจอรัลด์ ดื่มอวยพรให้เขา เมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ยืนขึ้นอย่างจริงใจขณะที่เขาดื่มอวยพรกลับไปให้แซนรี่ “ฮ่า! ฮ่า! ขอบคุณประธานรุ่น!” หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ทั้งคู่ก็กระดกไวน์ไปจนหมดแก้วพร้อมกัน “ฮ่า! ฮ่า! คุณคลอฟอร์ด คุณนี่ดื่มเก่งจริง ๆ ดูเหมือนปกติจะเป็นพวกชอบดื่มอยู่แล้วใช่ไหม!” เมื่อแซนรี่เห็นเจอรัลด์กลืนแก้วไวน์ด้วยท่าทางโผงผางและรวดเร็ว เขาก็ยิ้มและเอ่ยล้อเจอรัลด์ “ไม่ใช่หรอก ปกติผมไม่ดื่มไวน์ หากจะดื่มก็เพียงหนึ่งแก้วหรือสองแก้วเท่านั้น จริง ๆ ผมดื่มไม่เก่งเลย!” เจอรัลด์ตอบแซนรี่ด้วยความถ่อมตัวเป็นอย่างสูง เจอรัลด์สามารถแยกแยะได้ว่าแซนรี่กำลังกำลังจงใจเล่นงาน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแซนรี่ต้องการทำเช่นนั้น เขาจึงต้องดำเนินการเพื่อให้สอดคล้องกับการกระทำของแซนรี่ เขาอยากจะเห็นนักว่าแซนรี่ต้องกา